Unijne rozporządzenie w sprawie blokowania geograficznego – wiele hałasu o nic?

Blokowanie geograficzne (geo-blocking) może być definiowane jako instrument cyfrowy mający na celu segmentację internetowych aplikacji zakupowych, ze względu na przynależność państwową klienta, jego miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności. Niniejszy artykuł obejmuje, po pierwsze, tematykę zjawiska blokowania geograficznego w ramach działań podejmowanych przez Komisję Europejską, poczynając od strategii jednolitego rynku cyfrowego i następnie koncentrując się na danych zebranych w ramach badania sektora handlu elektronicznego. Po drugie, w artykule omówione zostało również rozporządzenie (UE) 2018/302, które weszło w życie 22 marca 2018 r. i obowiązuje od 3 grudnia 2018 r. Artykuł przede wszystkim porusza tematykę wprowadzonego przez rozporządzenie 2018/302 zakazu blokowania geograficznego i omawia ograniczenia zakresu jego stosowania.

Geo-blocking can be defined as a digital instrument aimed at segmenting the purchase of applications online, on the basis of the nationality, place of residence or place of establishment of customers. The scope of the article is – first – to frame the geo-blocking phenomenon within the activity of the European Commission – starting from the digital single market strategy and then focusing on the data collected within the sector inquiry into e-commerce. Second, the article will discuss Regulation (EU) 2018/302, which entered into force last 22 March 2018 and applies from 3 December 2018. In particular, the article deals with the geo-blocking ban introduced by Regulation 2018/302 and discusses its weaknesses.