La directionnalité et les gestes chez l’interprète lors de l’interprétation consécutive de dialogue

Temat niniejszej pracy to kierunkowość oraz gesty w tłumaczeniu konsekutywnym dialogowym, a jej celem jest ustalenie, ile gestów wykonują tłumacze podczas takiego rodzaju tłumaczenia, jakie typy gestów są najczęstsze, czy istnieją różnice w liczbie, typie gestów oraz czasie reakcji pomiędzy tłumaczeniem na język A i na język B. Do lepszego zrozumienia tematu posłużył przegląd literatury z zakresu tłumaczeń ustnych oraz badań nad gestem. W rozdziale pierwszym zostały omówione i zdefiniowane pojęcia tłumaczenia konsekutywnego i konsekutywnego dialogowego, tłumaczenia środowiskowego oraz kierunkowości w tłumaczeniu. W rozdziale drugim wyjaśniono termin dyskursu multimodalnego, gestu, przedstawiono przyjętą w pracy typologię gestów oraz zaprezentowano przegląd dotychczasowych badań nad gestami w tłumaczeniu ustnym. Następnie, w rozdziale trzecim, szczegółowo opisano zastosowaną metodę badania, polegającą na analizie statystycznej danych z korpusu zawierającego nagrania tłumaczy w kombinacjach polski-angielski, francuski-angielski oraz hiszpański-angielski. Rozdział czwarty zawiera analizę danych, która pozwoliła uzyskać istotny statystycznie wynik wskazujący na dłuższe czasy reakcji w tłumaczeniu na język B. Wykazano również, że we francuskiej oraz hiszpańskiej części korpusu dominują gesty pragmatyczne, a w części polskiej – adaptory. Analiza danych wykazała również, że liczba gestów na minutę jest podobna w polskiej oraz francuskiej części korpusu, natomiast prawie o połowę większa w części hiszpańskiej. Liczba gestów w tłumaczeniu na język B okazała się nieznacznie większa, natomiast jest to różnica na granicy istotności statystycznej. Nie wykryto znaczących różnic pomiędzy typami gestów w tłumaczeniu na język A i na język B w żadnej z badanych kombinacji językowych.

The subject of this thesis is directionality and gestures in consecutive dialogue interpreting, and its aim is to determine how many gestures interpreters produce during this type of interpreting, what types of gestures are most frequent, and whether there are any differences in the number, type of gestures and reaction times between interpreting into language A and B. In order to have a global view of the subject, a review of the literature in the field of interpreting and gesture studies was carried out. In Chapter 1, we explained the concepts of consecutive and consecutive dialogue interpreting, public service interpreting and directionality. In Chapter 2, we discussed and defined the notion of multimodal discourse and gesture, presented the typology of gestures adopted in the thesis, and provided an outline of the literature on gestures in interpreting. Chapter 3 details the methodology, which consisted of a statistical analysis of data from a corpus containing recordings of interpreters with Polish-English, French-English and Spanish-English language combinations. Chapter 4 contains an analysis of these data, which yielded a statistically significant result indicating longer reaction times in translation into language B. It was also observed that pragmatic gestures dominate in the French and Spanish parts of the corpus, while adapters constitute a majority in its Polish part. Data analysis revealed that the number of gestures per minute was similar in the Polish and French parts of the corps, while almost half as many in the Spanish. The number of gestures in interpreting into language B was found to be slightly higher, although this difference is at the limit of statistical significance. No significant difference was detected between the types of gestures in interpreting into A or B in the three parts of the corpus.

Le sujet du présent mémoire est la directionnalité et les gestes en interprétation consécutive de dialogue, et son objectif est de déterminer combien de gestes les interprètes effectuent pendant ce type d’interprétation, quels types de gestes sont les plus fréquents, et s’il y a des différences dans le nombre, le type de gestes et les temps de réaction entre l’interprétation vers la langue A et vers la langue B. Afin d’obtenir une vision globale du sujet, une revue de la littérature dans le domaine des études en interprétation et des études gestuelles a été réalisée. Dans le chapitre 1, nous avons expliqué les concepts de l’interprétation consécutive et consécutive de dialogue, de l’interprétation de service public et de la directionnalité. Dans le chapitre 2, nous avons discuté et défini la notion du discours multimodal et du geste, présenté la typologie des gestes adoptée dans le mémoire, ainsi qu’un aperçu de la littérature sur les gestes en interprétation. Le troisième chapitre détaille la méthodologie, qui consiste en une analyse statistique des données d’un corpus contenant des enregistrements d’interprètes dans des combinaisons polonais-anglais, français-anglais et espagnol-anglais. Le quatrième chapitre contient une analyse de ces données, qui a permis d’obtenir un résultat statistiquement significatif indiquant des temps de réaction plus longs dans l’interprétation vers la langue B. Il a également été observé que les gestes pragmatiques dominaient dans les parties française et espagnole du corpus, tandis que les adaptateurs constituaient une majorité dans sa partie polonaise. Nous avons également pu constater que le nombre de gestes par minute était similaire dans les parties polonaise et française du corps, alors qu’il était presque deux fois plus élevé dans la partie espagnole. Le nombre de gestes en interprétation vers la langue B s’est avéré légèrement plus élevé, bien que cette différence soit à la limite de la signification statistique. Aucune différence significative n’a été détectée entre les types de gestes en interprétation vers la langue A ou B dans les trois parties du corpus.