Wariantywność intertekstualna vilanelli – jedenaście teoretycznych i twórczych argumentów za przyszłością gatunku

W niniejszej pracy skupiono się na ukazaniu mnogości wariantów formy villanelli i ich możliwych przekształceń. Celem rozważania jest udowodnienie, że villanella jako forma literacka jest podatna na odniesienia intertekstualne. Jej związek z muzyką jest płynny, co udowadnia meliczność samej struktury. Praca podzielona została na dwie części: artystyczną i teoretyczną. W skład pierwszej z nich wchodzi jedenaście villanelli napisanych przez autorkę pracy. Druga część zawiera jedenaście analiz i interpretacji kolejnych wierszy, opatrzonych autokomentarzem osoby piszącej z uwzględnieniem kontekstów kulturowych. Praca ukazuje, że sześciostrofowa forma, mimo swojej powierzchownej wierności doktrynie formalistycznej, jest podatna na modyfikacje wewnątrz swojej struktury. Potencjał villanelli jest wciąż niewyczerpany i zasługuje ona na odzyskanie znaczenia we współczesnej poezji.

This paper examines the various forms of the villanella and their potential transformations. The objective is to demonstrate that the villanella, as a literary form, is susceptible to intertextual references. Its relationship with music is fluid, which illustrates the flexibility of the structure itself. The work is divided into two sections: artistic and theoretical. The first section includes eleven villanelles written by the author of the work. The second part contains eleven analyses and interpretations of consecutive poems, framed by the writer's self-commentary with consideration of cultural contexts. Despite its superficial allegiance to formalist doctrine, the six-paragraph form is susceptible to modification within its structure. The potential of the villanelle is still inexhaustible, and it deserves to regain relevance in contemporary poetry.