Psychofizjologiczne i psychologiczne korelaty mizofonii

Mizofonia jest rodzajem nadwrażliwości dźwiękowej, znacznie obniżającej jakość życia. Charakteryzuje się nadmierną afektywną, fizjologiczną i behawioralną reakcją na specyficzne, powtarzalne odgłosy, takie jak np. mlaskanie, oddychanie, szeleszczenie, czy klikanie. Celem projektu było opisanie czynników, mających związek z mizofonią lub nasileniem i obniżaniem się jej objawów. Na niniejszą rozprawę składają się cztery artykuły naukowe, przedstawiające wyniki z przeprowadzonych badań. Pierwszy artykuł opisuje procedurę tworzenia i walidacji kwestionariusza do pomiaru mizofonii, MisoQuest. Skala ma wysoką rzetelność, trafność zewnętrzną i spójność w czasie. W kolejnym artykule, przy pomocy wywiadów diagnostycznych, w grupie 94 pacjentów z diagnozą depresji określono trafność zewnętrzną MisoQuest na 93%; czułość – 67%, specyficzność – 96%. W zależności od przyjętych kryteriów mizofonię stwierdzono u od 9% do 12% badanych osób. Objawy mizofonii były najsilniej związane z lękiem, objawami depresji, bólem somatycznym oraz objawami PTSD. Wiek oraz impulsywność związana z uwagą nie miały związku z objawami mizofonii. W trzecim artykule, w grupie osób niebędących pacjentami, wykazano, że sposób definiowania mizofonii: nadwrażliwość na odgłosy mlaskania wydawane przez ludzi kontra nadwrażliwość na inne powtarzalne dźwięki (kontrolna grupa kliniczna) ma wpływ na wyniki uzyskane w zakresie częstotliwości występowania zaburzeń psychiatrycznych. Trzy grupy nie różniły się częstotliwością występowania niedosłuchu ani średnim progiem dyskomfortu dźwięku. Ostatni artykuł to badanie eksperymentalne, z użyciem pomiarów psychofizjologicznych. Wyniki wykazały, że kontekst, w jakim ukazuje się bodziec mizofoniczny, wpływa na afektywną reakcję mizofoniczną. Osoby z mizofonią, ale również bez mizofonii, oceniały odgłosy mlaskania jako mniej awersyjne wtedy, kiedy zobaczyły, że odgłos jest wydawany przez zwierzęta, oraz wtedy, kiedy odgłosy mlaskania wydawane przez człowieka były przedstawione z nagraniem wideo rąk bawiących się w lejącym się cieście lub w błocie. Różnice te nie uwidoczniły się w pomiarach pulsu (heart rate, HR) ani reakcji skórno-galwanicznej (skin conductance response, SCR). Reakcja skórno-galwaniczna była jednak istotnie wyższa u osób z mizofonią podczas ekspozycji na bodźce mizofoniczne.

Misophonia is a type of sound over-responsivity which significantly decreases quality of life. It is characterized by an excessive affective, physiological, and behavioral reaction to specific, repetitive sounds, such as eating, breathing, rustling, or clicking. This project aimed to describe the factors associated with misophonia, or the increase and decrease in the severity of its symptoms. This dissertation consists of four peer-reviewed articles, presenting the results of the conducted research. The first article describes the procedure for developing and validating a questionnaire for assessing misophonia - MisoQuest. The scale has high reliability, external validity, and stability over time. In another article, using diagnostic interviews in a group of 94 patients diagnosed with depression, the external validity of MisoQuest was determined at 93%, sensitivity at 67%, and specificity at 96%. Depending on the adopted criteria, misophonia was found in 9% to 12% of the examined participants. Misophonia symptoms were most strongly associated with anxiety, depressive symptoms, somatic pain, and PTSD symptoms. Age and attention-related impulsivity were not associated with misophonia symptoms. In the third article, in a group of non-patients, it was shown that the way misophonia is defined (hypersensitivity to human smacking noises vs. hypersensitivity to other repetitive sounds in the clinical control group) has an impact on the results obtained in terms of the frequency of psychiatric disorders. The three groups did not differ in the frequency of hearing loss or the average loudness discomfort level. The last article is an experimental study using psychophysiological measurements. The results showed that the context in which a misophonic stimulus is presented influences the affective misophonic response. Individuals with and without misophonia rated eating sounds as less aversive when they saw the sound being made by animals and when human eating sounds were presented with a video of hands playing in a watery dough or a mud. These differences were not found in heart rate (HR) or skin-galvanic response (SCR). However, the SCR was significantly higher in people with misophonia exposed to misophonic stimuli.