Stanowisko nieredukcyjne w sporze o tożsamość osobową

W dyskusjach nad problemem tożsamości osobowej formułuje się przeróżne kryteria identyczności. Kryteria te są zazwyczaj ujmowane jako warunki zarazem konieczne i wystarczające identyczności i w swojej metafizycznej interpretacji są traktowane jako twierdzenia dostarczające warunków prawdziwości dla odnośnych zdań identycznościowych. Poglądem nieredukcyjnym w odniesieniu do tożsamości osobowej jest tezą głosząca, iż nie istnieją żadne niekoliste i informatywne metafizycznie interpretowane kryteria tożsamości osobowej – ani w swym wysłowieniu synchronicznym, ani – w diachronicznym. Celem tekstu jest, po pierwsze, dostarczenie precyzyjnego i ogólnego sformułowania poglądu nieredukcyjnego, i po drugie, przytoczenie różnych racji wspierających wspomniane stanowisko. Argumentuje się w szczególności na rzecz przekonania, iż nie istnieją żadne fakty poza samą identycznością które mogłyby służyć jako warunki prawdziwości dla twierdzeń dotyczących tożsamości. Rozważania przedstawione w tekście zmierzają do ogólnego wniosku, ze choć pogląd nieredukcyjny boryka się nadal z wieloma teoretycznymi trudnościami, pozostaje wciąż żywym stanowiskiem w sporze o tożsamość osobową.