The American Remake Culture and Its Influence on the Larger Cinematic Landscape

Praca skupia się na wszechobecnym we współczesnej amerykańskiej kinematografii nurcie remake’ów filmowych. Segment badawczy tekstu rozpatruje tę formę adaptacji pod względem jej moralności oraz wartości artystycznej. Analiza prowadzona jest na podstawie dwóch przykładów oryginalnych filmów oraz ich oficjalnych remake’ów – Oldboy (2003) reżyserii Park Chana-wooka i Oldboy (2013) Spike’a Lee, Infernal Affairs (2002) Andrew Lau oraz Alana Maka i The Departed (2006) Martina Scorsese – a w przypadku trzeciej pary, dzieła oskarżonego o plagiat – Rear Window (1954) Alfreda Hitchcocka i Disturbia (2007) D. J. Caruso. Badając wspomniane produkcje, rozpatruję kontrowersyjne kwestie takie jak przywłaszczenie kulturowe czy naruszenie praw autorskich. Wprowadzenie pracy rozpoczyna dyskusję na temat naturalnego cyklu inspiracji oraz powtarzania motywów i wątków w sztuce ze szczególnym odniesieniem do medium filmowego. Segment analityczny kontynuuje wątek, rozpatrując trzy wyżej wspomniane pary filmów na podstawie postawionych przeze mnie pytań badawczych. Całość zamyka podsumowanie, w którym opisuję wnioski wysnute na podstawie uprzedniej analizy. Odnosząc fenomen remake’ów do dominujących nurtów obecnych we współczesnym kinie amerykańskim, dochodzę do konkluzji, że w dużej mierze zasilają one trend filmów produkowanych z pobudek zarobkowych. Ostatecznie jednak wartość artystyczna i merytoryczna takowych adaptacji jest kwestią wielce subiektywną, niemożliwą do jednoznacznego rozstrzygnięcia.

The thesis tackles the film remake trend, which is omnipresent in contemporary American cinematography. The analytical segment of the work discusses the morality and artistic value of this form of adaptation. The study is based upon two examples of original films and their official remakes – Park Chan-wook’s Oldboy (2003) and Spike Lee’s Oldboy (2013), Andrew Lau’s and Alan Mak’s Infernal Affairs (2002) and Martin Scorsese's The Departed (2006) – and a third pair, a case of alleged plagiarism – Alfred Hitchcock’s Rear Window (1954) and D.J. Caruso’s Disturbia (2007). While analyzing the aforementioned works, I discuss controversial issues such as cultural appropriation and copyright infringement. What is more, I study the phenomenon by relating it to contemporary tendencies in American cinema. The discussion of the natural cycle of inspiration and repetition of motifs and themes in art – with special consideration of cinematic works – begins in the dissertation’s introductory segment. The topic continues in the analysis, in which, with the help of my research questions, I examine the three pairs of films mentioned above. The thesis ends with a conclusion that discusses the previous segment’s findings. By relating the remake phenomenon to contemporary trends in American cinema, one can see how it contributes to the tendency to treat films as products, with monetary gain in mind. Ultimately, however, the artistic and substantive value of such adaptations is a highly subjective matter, and thus it remains impossible to determine conclusively.