Czynniki kształtujące bezpieczeństwo wodne Unii Europejskiej w latach 2000-2020.

Praca poświęcona jest bezpieczeństwu wodnemu UE. Autor podejmuje próbę oceny fizycznego bezpieczeństwa wodnego UE, analizując główne czynniki kształtujące to bezpieczeństwo w ostatnich dwóch dekadach - klimat, oraz czynniki strukturalne: rolnictwo, przemysł, energetykę, populację i urbanizację. Przeanalizowano związki zmian klimatu z bezpieczeństwem wodnym, wskazując, że w istocie obszary te są silnie zintegrowane i muszą być rozpatrywane wspólnie. W części poświęconej badaniu dyskursu autor dowodzi, że widoczna w dokumentach zmiana języka bezpieczeństwa wodnego nie stanowi sekurytyzacji w myśl klasycznej szkoły kopenhaskiej, ale spełnia przesłanki sekurytyzacji wyznaczone przez szkołę paryską: jest stopniowym procesem włączania problematyki wodnej w obszar bezpieczeństwa państw. Sekurytyzacja doprowadziła do wpisania przez Wysokiego Przedstawiciela WPBiZ oraz KE bezpieczeństwa wodnego jako strategicznej koncepcji do dokumentów uzupełniających strategię bezpieczeństwa UE w 2023 roku. Jednocześnie, poziom implementacji Ramowej Dyrektywy Wodnej w państwach członkowskich odbywa się powoli i selektywnie, a państwa mimo przekroczenia terminu nie osiągają dobrego statusu ekologicznego zasobów wodnych, ściśle powiązanego z bezpieczeństwem wodnym UE. Pomimo rosnącego zainteresowania problematyką wodną i podejmowania działań sprzyjających podnoszeniu bezpieczeństwa wodnego, ogólne trendy związane z warunkowanym klimatycznie wzrostem częstotliwości występowania suszy i degradacją obszarów zalewowych oraz obserwowane zmiany wskaźników wilgotności glebowej wskazują, że dostępność wody w UE stopniowo obniża się.

The thesis is dedicated to water security in the European Union (EU). The author attempts to assess the physical water security of the EU by analyzing key factors shaping this security over the past two decades - climate, and structural factors including agriculture, industry, energy, population, and urbanization. The relationships between climate change and water security are examined, highlighting strong integration between these areas that must be considered collectively. In the discourse analysis section, the author argues that the evident shift in language around water security in official documents does not constitute securitization according to the classical Copenhagen School, but rather aligns with the securitization criteria outlined by the Paris School: it represents a gradual process of incorporating water issues into the realm of state security. This securitization led to the inclusion of water security as a strategic concept in supplemental documents to the EU Security Strategy in 2023 by the High Representative of the EU for Foreign Affairs and Security Policy and the European Commission. Simultaneously, the implementation level of the EU Water Framework Directive in member states is progressing slowly and selectively, with countries failing to achieve good ecological status of water resources despite exceeding deadlines, which is closely linked to EU water security. Despite increasing interest and actions taken to enhance water security, overall trends associated with climate-induced increases in drought frequency, degradation of floodplains, and observed changes in soil moisture indicators suggest a gradual decrease in water availability in the EU.