Charakter substytuta w procesie cywilnym

Praca podejmuje temat charakteru instytucji substytucji (dalszego pełnomocnictwa procesowego) w polskim prawie procesowym. Analizuje również wybrane aspekty pełnomocnictwa procesowego. Rozdział I przedstawia wybrane aspekty charakteru pełnomocnictwa procesowego, omawiając jego powstawanie, formę, wykazywanie oraz skutki udzielenia. Omówione są również różnice między pełnomocnictwem procesowym a pełnomocnictwem do poszczególnych czynności procesowych oraz pochodzenie przepisów regulujących pełnomocnictwo procesowe. Rozdział II poświęcony jest dalszemu pełnomocnikowi strony, zawiera analizę udzielania dalszego pełnomocnictwa, jego skutki oraz zakres uprawnień przysługujących dalszemu pełnomocnikowi. Poruszana jest również kwestia możliwości ograniczenia udzielania dalszego pełnomocnictwa oraz jego relacja do stosunku wewnętrznego mocodawca-pierwszy pełnomocnik. Rozważane są także zagadnienia relacji instytucji dalszego pełnomocnika procesowego do adwokata lub radcy prawnego ustanowionego przez sąd, oraz do zastępstwa pełnomocnika przez aplikanta adwokackiego lub radcowskiego. W rozdziale III omawiany jest wpływ ustania głównego pełnomocnictwa na umocowanie dalszego pełnomocnika. Szeroko omówione zostało stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale III CZP 120/22, oraz została przeprowadzona jego ocena. Praca kończy się podsumowaniem, w którym autor przeprowadza końcową ocenę aktualnego stanu prawnego i poglądów doktryny dotyczących funkcjonowania tej instytucji w polskim porządku prawnym.