Polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych wobec Wenezueli w latach 2000- 2019

Polityka USA wobec Wenezueli od 2000 do 2019 roku przeszła od współpracy w czasach zimnej wojny do otwartego antagonizmu po dojściu do władzy Hugo Chaveza, którego boliwariański socjalizm i antyamerykańska retoryka zaostrzyły bilateralne relacje. Administracje George’a W. Busha i Baracka Obamy monitorowały działania reżimu, wprowadzając sankcje w odpowiedzi na kryzys demokracji i autorytarne zapędy rządu. Najostrzejszą politykę przyjął Donald Trump, uznając Juana Guaido za prezydenta i dążąc do obalenia Nicolasa Maduro. Mimo sankcji, Maduro utrzymał się przy władzy dzięki wsparciu Rosji i Chin, co ukazało ograniczenia amerykańskich działań. Niniejsza praca jest skonstruowana ze wstępu oraz trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział poświęcony został przedstawieniu uwarunkowań polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych wobec Wenezueli oraz ukazania historii stosunków bilateralnych pomiędzy dwoma państwami bez której niemożliwe byłoby zrozumienie strategii politycznej Waszyngtonu z początku XXI wieku. Drugi rozdział skupia się na przejawach aktywności USA w regionie poprzez analizę celów i założeń amerykańskiej polityki zagranicznej, a później implementacje tychże w formie instrumentów politycznych oraz ekonomicznych stosowanych przez administracje trzech amerykańskich prezydentów na przestrzeni dwóch dekad. Rozdział trzeci stanowi próba oceny znaczenia polityki zagranicznej USA wobec Wenezueli czyli faktyczny rozrachunek efektywności skutków polityki Waszyngtonu wobec Caracas oraz jej skutków dla relacji bilateralnych pomiędzy Stanami Zjednoczonymi, a wybranymi państwami zarówno przychylnym tej polityce oraz jej kontestatorom.

U.S. policy towards Venezuela from 2000 to 2019 shifted from Cold War cooperation to open antagonism after Hugo Chavez came to power, promoting Bolivarian socialism and anti-American rhetoric, which strained relations. The administrations of George W. Bush and Barack Obama monitored the regime's actions, imposing sanctions in response to the crisis of democracy and raising authoritarian tendencies. Donald Trump adopted the most aggressive stance, recognizing Juan Guaido as president and aiming to oust Nicolas Maduro. Despite sanctions, Maduro remained in power with support from Russia and China, highlighting the limitations of U.S. actions. This work is structured with an introduction and three chapters. The first chapter is devoted to presenting the determinants of the United States' foreign policy towards Venezuela and outlining the history of bilateral relations between the two countries, which is essential for understanding Washington's political strategy at the beginning of the 21st century. The second chapter focuses on the manifestations of U.S. activity in the region by analyzing the goals and assumptions of American foreign policy, followed by the implementation of these objectives through political and economic instruments employed by the administrations of three U.S. presidents over two decades. The third chapter attempts to assess the significance of U.S. foreign policy towards Venezuela, serving as an evaluation of the effectiveness and outcomes of Washington's policy towards Caracas and its impact on bilateral relations between the United States and selected states, both supportive of and opposed to this policy.