Polonistyczna glottodydaktyka kulturowa - interdyscyplinarność i modele przestrzenne

Dydaktyka języka rodzimego jako obcego, będąca przedmiotem rozważań Autora, dotyczy charakterystycznego uwarunkowania w nauczaniu języków obcych, które polega na definiowaniu języka własnego, a nie wcześniej wyuczonego w odniesieniu do nauczycieli oraz autorów podręczników i opracowań przedmiotowych. Nasze „bycie w takim języku”, używając Heideggerowskiego określenia, jest zależnością wyjątkową i nieporównywalną z kompetencjami nabywanymi w obrębie kolejnych języków. To sytuacja, w której nauczany język i dookreślana za jego pośrednictwem przestrzeń kulturowa są rodzime dla nauczyciela, bo przyswajane od samych początków świadomości, a nie wyuczone i rozpoznane w wyniku sztucznego procesu edukacyjnego.