Szumin Hansenów. Projektowanie codzienności i miejsce tworzenia

Praca magisterska koncentruje się na analizie domu Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie jako unikalnego przykładu „autoportretu architektonicznego”, odzwierciedlającego zarówno życie prywatne, jak i zawodowe architektów. Dom, który był ich miejscem zamieszkania i pracy, stanowi materializację koncepcji Formy Otwartej, jednej z kluczowych idei twórczości Hansenów. Koncepcja ta zakładała, że przestrzeń architektoniczna powinna być dynamiczna, stale adaptująca się do potrzeb swoich mieszkańców. W pracy szczegółowo analizowane są różne aspekty domu w Szuminie, w tym jego ciągła ewolucja od letniskowego domku do głównej siedziby Hansenów, co było odpowiedzią na zmieniające się potrzeby rodziny. Praca bazuje na bogatym materiale źródłowym, w tym inwentaryzacji domu, rozmowach z członkami rodziny oraz archiwalnych wywiadach, co pozwala na ukazanie domu jako przestrzeni, w której teoria architektoniczna spotyka się z codziennym życiem. Autorka podkreśla także rolę Zofii Hansen jako współautorki wielu projektów, co jest istotnym elementem w kontekście partnerstwa artystyczno-architektonicznego Hansenów. Dom w Szuminie, wpisany na prestiżową listę Iconic House Network, jest dziś traktowany jako żywy pomnik ich twórczości, a analiza jego przestrzeni stanowi cenny wkład w zrozumienie zarówno ich dorobku, jak i sposobu, w jaki architekci kształtowali swoje otoczenie. Praca nie tylko przybliża historię i znaczenie domu Hansenów, ale także wpisuje go w szerszy kontekst badań nad domami własnymi architektów, będącymi manifestami ich idei i estetycznych przekonań.

The thesis focuses on the analysis of Sophie and Oskar Hansen's house in Shumin as a unique example of an ‘architectural self-portrait’, reflecting both the architects' private and professional lives. The house, which was their place of residence and work, is a materialisation of the concept of Open Form, one of the key ideas of the Hansens' work. This concept was that architectural space should be dynamic, constantly adapting to the needs of its inhabitants. The work examines in detail various aspects of the Shumin house, including its continuous evolution from a summer cottage to the Hansens' main residence, which was a response to the changing needs of the family. The work is based on a wealth of source material, including an inventory of the house, interviews with family members and archival interviews, which allows the house to be shown as a space where architectural theory meets everyday life. The author also highlights Sophie Hansen's role as co-author of many of the projects, an important element in the context of the Hansens' artistic-architectural partnership. The Shumin House, listed on the prestigious Iconic House Network, is today regarded as a living monument to their work, and the analysis of its space is a valuable contribution to understanding both their oeuvre and the way in which the architects shaped their surroundings. The thesis not only takes a closer look at the history and significance of the Hansen house, but also places it in the broader context of research into the architects' own houses, which are manifestations of their ideas and aesthetic beliefs.