Współmyślenie, paralele, analogie? Kategoria odbiorcy u Brunona Schulza na tle ówczesnych teorii recepcji

Przedmiotem pracy jest analiza twórczości literackiej i nieliterackiej Brunona Schulza w kontekście rozwijających się w latach 20. i 30. XX wieku polskich teorii odbioru. Analiza skierowana jest na odtworzenie autorskiej koncepcji odbioru i odbiorcy zawartej w twórczości Schulza. Autorka odtwarza w węzłowych punktach naukowe koncepcje odbioru powstałe w tym okresie. Następnie przechodzi do twórczości nieliterackiej Schulza, w której wskazuje zalążki jego ujęcia, żeby w późniejszej części pracy opisać pełną koncepcję odbioru i odbiorcy w oparciu o fikcjonalne utwory pisarza. Wywód autorki skupia się na świecie przedstawionym opowiadań, w którym pisarz projektuje czytelnika wyobrażonego wyposażonego w konkretne narzędzia i nastawienie odbiorcze umożliwiające mu interpretację dzieła literackiego. Figurę czytelnika wyobrażonego autorka charakteryzuje, analizując sposoby interpretacji rzeczywistości przez bohaterów prozy Brunona Schulza, oraz to, w jak opisane style odbioru są wartościowane.