Obcość, obojętność, okrucieństwo

Celem tego tekstu jest po pierwsze zastanowienie się nad możliwymi przyczynami obojętności moralnej; po drugie rozróżnienie jej dwóch rodzajów: obojętności biernej i obojętności sprawczej, będącej warunkiem niezbędnym (?) okrucieństwa. Ten pierwszy rodzaj, bardziej pospolity, to brak reakcji na zło, krzywdę i cierpienie innego człowieka, ten drugi, to obojętność oparta na przekonaniu, że cierpiący i krzywdzony w ogóle nie jest człowiekiem; jest poza sferą podmiotowości, odpowiedzialności, wrażliwości i winy.Celem tego tekstu jest po pierwsze zastanowienie się nad możliwymi przyczynami obojętności moralnej; po drugie rozróżnienie jej dwóch rodzajów: obojętności biernej i obojętności sprawczej, będącej warunkiem niezbędnym (?) okrucieństwa. Ten pierwszy rodzaj, bardziej pospolity, to brak reakcji na zło, krzywdę i cierpienie innego człowieka, ten drugi, to obojętność oparta na przekonaniu, że cierpiący i krzywdzony w ogóle nie jest człowiekiem; jest poza sferą podmiotowości, odpowiedzialności, wrażliwości i winy.Celem tego tekstu jest po pierwsze zastanowienie się nad możliwymi przyczynami obojętności moralnej; po drugie rozróżnienie jej dwóch rodzajów: obojętności biernej i obojętności sprawczej, będącej warunkiem niezbędnym (?) okrucieństwa. Ten pierwszy rodzaj, bardziej pospolity, to brak reakcji na zło, krzywdę i cierpienie innego człowieka, ten drugi, to obojętność oparta na przekonaniu, że cierpiący i krzywdzony w ogóle nie jest człowiekiem; jest poza sferą podmiotowości, odpowiedzialności, wrażliwości i winy.