Powrotna przestępczość nieletnich dziewcząt a rodziny wieloproblemowe

Badania prezentowane w niniejszym artykule pokazują, że istnieje kilka modeli kariery kryminalnej. Poza grupą dziewcząt, które w dorosłości nie zostały skazane za popełnienie przestępstw, pojawiają się aż trzy grupy recydywistek. Występowanie „wczesnych recydywistek”, a więc osób, które w okresie kilku lat od sprawy w sądzie dla nieletnich popełniały przestępstwa jest zjawiskiem znanym, opisanym oraz nawet częściowo policzonym, bo takimi statystykami dysponuje np. Ministerstwo Edukacji, w którego gestii leżą ośrodki wychowawcze. Występowanie „permanentnych recydywistek”, a więc osób, które wchodzą w konflikty z prawem przez cały okres dorosłości jest także znane i opisane w literaturze przedmiotu. W moich badaniach pojawia się jednak niemała grupa „późnych recydywistek” (32% wszystkich recydywistek), a więc tych, które nie zostały skazane przez 10 lat od czasu sprawy w sądzie dla nieletnich, a jednak popełniły przestępstwo w późniejszym okresie. Grupę tę charakteryzuje pewne podobieństwo do grupy „permanentnych recydywistek” głównie pod względem struktury czynów, ale także i warunków wychowawczych w nieletniości. Sądzę, że należałoby rozważyć tezę, że „późne recydywistki” mogą być w istocie „permenentnymi recydywistkami”.