Estetyka kiczu: między sztuką a społecznym paradygmatem

Estetyka kiczu: między sztuką a społecznym paradygmatem analizuje zjawisko kiczu jako fenomenu obecnego zarówno w sztuce, kulturze, jak i życiu codziennym. Kicz, często deprecjonowany przez krytyków i historyków sztuki, a nawet jego odbiorców, stanowi nieodłączny element współczesnej estetyki (także praktyk artystycznych), będąc, jako zjawisko kulturowe, efektem przemian społecznych, zmieniających się gustów oraz rozszerzania pola coraz to nowych wartości estetycznych. W pracy omówione zostaną definicje kiczu, jego historyczne konotacje, a także przyczyny jego obecności w kulturze i sztuce. Analiza obejmie zarówno aspekty estetyczne, jak i wybrane teorie społeczne z zakresu historii sztuki, które pozwalają zrozumieć miejsce kiczu w szerszym kontekście kulturowym. W poniższej pracy zostaną przedstawione relacje kiczu z jego nadawcą i odbiorcą. Poruszona zostanie tematyka relacji kiczu ze sztuką, ukazując jego ambiwalentną rolę jako estetycznego paradoksu. Szczególny nacisk położony jest na społeczny wymiar kiczu, na zaprezentowanie zarówno aspiracji, jak i ograniczeń wynikających z estetycznych przywiązań współczesnych społeczeństw konsumpcyjnych. Celem pracy jest zbadanie kiczu jako zjawiska estetycznego oraz osadzenie go we współczesnej rzeczywistości a także przedstawienie jego kulturowego i społecznego paradygmatu.

The Aesthetics of Kitsch: Between Art and the Social Paradigm examines the phenomenon of kitsch as an element present in art, culture, and everyday life. Kitsch, often criticized by art critics and historians—and even by its own recipients—is an integral part of contemporary aesthetics, including artistic practices. As a cultural phenomenon, kitsch arises from social changes, evolving tastes, and the continuous expansion of new aesthetic values. This paper discusses the definition of kitsch, its historical connotations, and the reasons for its persistent presence in culture and art. The analysis addresses both aesthetic aspects and selected social theories within art history that help contextualize kitsch in a broader cultural framework. Moreover, the paper explores the relationship between kitsch and its sender, as well as its audience. The connection of kitsch to art will also be examined, highlighting its ambivalent role as an aesthetic paradox. Particular emphasis is placed on the social dimension of kitsch, presenting both the aspirations and limitations shaped by the aesthetic frameworks of modern consumer societies. The study aims to investigate kitsch as an aesthetic phenomenon, situating it within contemporary reality and exploring its cultural and social paradigms.