Rozliczalność prokuratury – ujęcie instytucjonalne

Celem artykułu jest rozważenie przyjęcia możliwości i zasadności mechanizmów rozli- czalności prokuratury jako instytucji, w szczególności poprzez wypracowanie kryteriów takiej oceny, która prowadziłaby do podwyższenia poziomu efektywności jej funkcjono- wania, a także podwyższenia jakości świadczonych usług, przy założeniu postrzegania prokuratury nie tylko jako organu władzy, ale jako podmiotu świadczącego usługi pu- bliczne. Powyższe podejście jest nieuniknione w dobie szerzącej się idei good governan- ce, coraz popularniejszej pośród organów władzy publicznej nowoczesnych, demokra- tycznych państw. Może być również pomocne w odejściu od dominujących pomiarów ilościowych, na rzecz przeważającego, jakościowego ujmowania wyników pracy. Punk- tem wyjścia do rozważań autor uczynił zaś analizę wymiarów odpowiedzialności pro- kuratury na płaszczyźnie zbliżonej do odpowiedzialności politycznej charakterystycznej dla oceny funkcjonowania władzy ustawodawczej oraz na płaszczyźnie menadżerskiej – zastrzeżonej niejako dla władzy wykonawczej.

The purpose of the article is to consider the adoption of possibilities and the legitimacy of mechanisms of accountability of the prosecutor’s office as an institution, in particular by developing criteria for such an assessment that would lead to an increase in the level of efficiency of its functioning, as well as to an increase in the quality of services provided, as- suming that the prosecutor’s office is perceived not only as an authority, but also as an en- tity providing public services. The above approach is inevitable in the era of spreading the idea of good governance, which is becoming more and more popular among the public au- thorities of modern, democratic countries. It can also be helpful in moving away from the dominant quantitative measurements, in favor of the prevailing qualitative approach of work results. The author analysed the dimensions of the prosecution’s responsibility at a lev- el similar to political responsibility, characteristic for the assessment of the functioning of the legislative authority, and on the managerial level – reserved to the executive authority.