Zarządzanie kryzysowe w prawie Unii Europejskiej na przykładzie pandemii COVID-19

Praca poświęcona jest regulacjom prawnym dotyczącym zarządzania kryzysowemu w prawie Unii Europejskiej, ze zwróceniem szczególnej uwagi na pandemię COVID-19. Autor analizuje środki, jakimi dysponuje UE dla przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym, a następnie sprawdza, w jaki sposób zostały wykorzystane podczas wystąpienia sytuacji kryzysowej pandemii COVID-19. Bada, czy Unia Europejska posiada kompetencje do zarządzania kryzysowego, czy w prawie UE została przewidziana odpowiednia procedura do zarządzania w sytuacjach kryzysowych oraz czy jest adekwatna do osiągnięcia celu. Dokonuje podziału na środki zarządzania kryzysowego prawo twardego oraz miękkiego. Opisuje mechanizmy prawne, w szczególności koncentruje się na mechanizmach UMOL oraz IPCR. Następnie przeprowadza analizę ich wykorzystania w zarządzaniu kryzysowym pandemią COVID-19 przez UE. Wyciąga wnioski, czy przewidziane w prawie unijnym mechanizmy były wystarczające dla zarządzania kryzysowego w pandemii COVID-19.

The thesis is devoted to the legal regulation of crisis management in EU law, with particular attention to the COVID-19 pandemic. The author analyses the means available to the EU for dealing with crisis situations and then examines how they were used during the COVID-19 pandemic crisis. He examines whether the European Union has competence for crisis management, whether a suitable procedure for crisis management has been provided for in EU law and whether it is adequate to achieve the objective. It makes a distinction between hard law and soft law crisis management measures. It describes the legal mechanisms, in particular focusing on the UMOL and IPCR mechanisms. He then analyses their use in the EU's crisis management of the COVID-19 pandemic. The author draws conclusions as to whether the mechanisms provided for in EU law were sufficient for crisis management in COVID-19 pandemic.