Selected issues on behavioral and experimental economics

Niniejsza rozprawa doktorska porusza zagadnienia związane z dwoma obszarami badawczymi w ramach ekonomii behawioralnej i eksperymentalnej. W pierwszym obszarze przedstawiono dwa badania dotyczące wpływu czasu odpowiedzi (ang. response time, RT) na podejmowane decyzje. Wpływ czasu reakcji na podejmowane decyzje był głównie badany przez psychologię społeczną i nauki kognitywne, podczas gdy mniej uwagi poświęciła mu ekonomia behawioralna, która przede wszystkim analizuje wpływ czasu odpowiedzi na preferencje społeczne i podejmowanie ryzyka. Mniej uwagi poświęcono tematowi presji czasu na zachowanie kooperacyjne lub konkurencyjne. Druga badana kwestia dotyczy wewnątrz- i międzygrupowych interakcji społecznych. W literaturze istnieją dowody na to, że konkurencja międzygrupowa wzmacnia współpracę wewnątrzgrupową, jednak nadal nie ma wystarczających wyjaśnień odnoszących się do motywacji stojących za współpracą międzygrupową. W tym obszarze zaproponowano cztery badania, które odnoszą się do tego zagadnienia. Rozdział pierwszy zawiera przegląd literatury podejmującej tematykę wpływu czasu reakcji na preferencje społeczne i podejmowanie ryzyka w aukcjach oraz chęci współpracy i konkurowania w kontekście interakcji międzygrupowych. W drugim rozdziale zatytułowanym „Exploring the role of deliberation time in non-selfish behavior: The double response method” zbadano wpływ czasu decyzji na preferencje społeczne. Zaproponowano nowe podejście badawcze Double Response, pozwalające określić preferencje społeczne uczestników badania przy decyzjach intuicyjnych i przemyślanych. Wyniki pokazały, że presja czasu prowadzi do negatywnego nastawienia do wypłat innych uczestników gry, w sytuacji gdy są one wyższe niż wypłata decydenta. Innymi słowy, decyzje przemyślane są zazwyczaj zmieniane w kierunku tych, które odpowiadają mniejszej niechęci do niekorzystnej nierówności (zazdrości). W trzecim rozdziale zatytułowanym „Time pressure and risk-taking in auctions: A field experiment” przeanalizowano wpływ presji czasu na gotowość do zapłaty za los na loterię podczas internetowej aukcji Vickrey’a. Wyniki wskazały, że presja czasu znacznie zmniejsza podejmowanie ryzyka. Efekt ten był szczególnie silny w przypadku loterii z dużym prawdopodobieństwem wygranej oraz w przypadku kobiet. W czwartym rozdziale porównano decyzje uczestników biorących udział w dwóch typach konkursów: zwycięzca otrzymuje całą nagrodę (ang. winner-take-all, WTA) i proporcjonalnego podziału nagrody (ang. proportional prize, PP) rozgrywanych przez grupy i osoby indywidualne. Wyniki wskazały, że inwestycje w konkursy dokonywane przez grup były znacznie wyższe niż wydatki osób indywidualnych i obydwu przypadkach były powyżej równowagi, niezależnie od rodzaju konkursu. Ponadto, wydatki na konkurs PP przeznaczane przez osoby indywidualne, ale nie przez grupy, przekraczały inwestycje w konkurs WTA. W dodatkowej wersji, gdzie uczestnicy mogli wybrać typ turnieju, w którym chcą wziąć udział (WTA lub PP), stwierdzono, że osoby indywidualne częściej wybierają konkurs PP niż grupy. Zarówno osoby indywidualne, jak i grupy inwestowali mniej w konkurs PP, gdy mieli do wyboru dwa konkursy w porównaniu z sytuacją, gdy z góry zostało im narzucone uczestnictwo w konkursie PP. Badanie to potwierdziło wcześniejsze wyniki wskazujące, że grupy są bardziej konkurencyjne niż jednostki. W rozdziale piątym przedstawiono wyniki z eksperymentalnej gry w zaufanie (ang. trust game), która została rozegrana między przyjaciółmi i nieznajomymi. Zaproszono badanych do laboratorium w grupach po czterech przyjaciół, których następnie przydzielono do różnych wersji eksperymentu. Kilka grup przyjaciół pozostało razem; inni byli zmieszani z nieznajomymi w swojej własnej grupie lub w grupie przeciwnej; a niektórzy byli w parach grup, gdzie wszyscy byli sobie obcy. Wyniki wskazały, że para przyjaciół jest bardziej skłonna zaufać swoim przyjaciołom niż parze nieznajomych. Ponadto, zaufanie i wiarygodność są podważane, jeśli decyzję podejmuje grupa mieszana w porównaniu z grupą przyjaciół, którzy mają tylko jednego przyjaciela w grupie przeciwnej. Ujawnienie graczowi, że jego współgracz ma znajomego w grupie przeciwnej, zwiększa zaufanie, ale nie wiarygodność. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki sugerują, że istnienie międzygrupowych więzi społecznych jest niewystarczające do zbudowania zaufania i wiarygodności. W szóstym rozdziale zbadano warunki sprzyjające międzygrupowym dzieleniu się zasobami. Zaproponowano eksperyment dotyczący zasobów dóbr wspólnych (ang. common-pool), w którym po zebraniu zasobów grupy mogą wysłać część swoich zbiorów zwiększając zasoby drugiej grupy. Wyniki pokazały, że głosowanie ogranicza dzielenie się zasobami, i może zwiększać pozyskiwanie zasobów. W sytuacji połączenia głosowanie i nierównych zasobów, prawdopodobieństwo wyczerpania zasobów było najwyższe. Członkowie grupy o niższych zasobach nadmiernie je pozyskiwały, oczekując darowizn od grupy o wyższych zasobach. Jednak transfery między grupami były niewystarczające, aby zrekompensować nadmierne zbiory. Badanie zaproponowane w tym artykule wskazuje na to, że jednostki chętniej dzielą się zasobami na zasadzie wzajemności niż grupy. W badaniu przedstawionym w siódmym rozdziale zatytułowanym „Resource depletion and conflict: Experimental evidence” przeprowadzono eksperyment dóbr wspólnych z zasobami odnawialnymi w celu zbadania zmienności motywacji do angażowania się w konflikt w zależności od wyczerpywania się zasobów przy zróżnicowanym prawdopodobieństwie wystąpienia konfliktu. Wyniki wykazały, że w sytuacji, gdy prawdopodobieństwo wygrania konfliktu zależało od ilości zasobów pozostawionych we wspólnej puli (‘conflict-by-greed’), prowadziło to do zapobiegania wyczerpania zasobów. W tym przypadku uczestnicy zebrali mniej zasobów, aby zwiększyć szanse wygrania konfliktu, w porównaniu z sytuacją, gdzie szanse wygrania konfliktu były zawsze takie same dla obydwu grup (‘baseline’), co potwierdza hipotezę altruizmu parafialnego. Ponadto, gdy prawdopodobieństwo wygrania konfliktu zależało od inwestycji w konflikt (‘resource wars’), wydatki te były powyżej równowagi, a inwestowanie w konflikt powodowało, że członkowie grupy pozyskiwali więcej zasobów ze wspólnej puli. W rezultacie wyczerpanie zasobów było dwukrotnie bardziej prawdopodobne w wersji ‘resource wars’ niż w ‘baseline’.

In this dissertation, I focus on two topics in behavioral and experimental economics, namely: (1) the influence of response time (RT) on decision-making and (2) social interactions within and between groups. The impact of response time has been mostly studied by social psychology and cognitive sciences, while it has received less attention in behavioral economics which investigates the impact of time constraints on other choices regarding preferences, risk-taking, and lotteries. Less attention has been devoted to the issue of time pressure on cooperative or competitive behavior. In the literature, there is strong evidence that between-group competition enhances intragroup cooperation. However, little is known about the incentives that induce intergroup cooperation. In this context, I prepared four studies that address this question. The first Chapter presents a review of the literature on the impact of response time on social preferences and risk-taking in auctions as well as on the willingness to cooperate and compete in the context of intergroup interactions. In Chapter 2, we examine the influence of response time on social preferences. We introduce a novel approach called the Double Response research method to elicit participants’ social preferences in intuitive and deliberative choices. The results show that time pressure leads to a negative attitude towards the earnings of other participants when they are higher than those of the decision-maker. In other words, deliberation decisions are typically updated towards those other participants, corresponding to a lower aversion to disadvantageous inequality (‘envy’). In Chapter 3 entitled “Time pressure and risk-taking in auctions: A field experiment”, we investigate the influence of time pressure on the willingness to pay for a lottery ticket during an online Vickrey auction. The main finding is that increased time pressure significantly decreases risk-taking. The effect seems to be particularly strong for lotteries with a high probability of winning and for female subjects. In Chapter 4, we compare the behavior of participants in the winner-take-all (WTA) and proportional-prize (PP) contests played by groups and individuals. The contest expenditures of groups are substantially larger than those of individuals, and both are above the equilibrium, regardless of the contest type. In addition, contest expenditures in the PP tournament by individuals, but not groups, exceed investments in the WTA contest. We conducted an additional ‘WTA vs. PP’ treatment, where participants can choose which type of tournament (WTA or PP) to participate in by majority voting. We find that individuals vote for the PP game more often than groups. Both individuals and groups invest substantially less in the PP contest when they can choose between two games compared to the PP tournament. Our results support previous results that groups are more competitive than individuals. In Chapter 5, we report the experimental results from a trust game that was played between friends and strangers. We invited subjects to the laboratory in groups of four friends, who were then assigned across different groups. Some groups of friends stayed together; others were mixed with strangers within their own group or in the opponent group; and some were in pairs of groups where everyone was a stranger to each other. Our results confirm the finding from the previous studies that a pair of friends is more willing to reciprocate a donation from their friends than from a pair of strangers. We also show that trust and trustworthiness are undermined if the decision is made by a mixed group when compared to a group of friends who only have one friend in the other group. In general, our results suggest that the existence of between-group social ties is insufficient to build trust and trustworthiness. By revealing to a player that their co-player has a friend in the opponent, their group significantly increases trust but not trustworthiness. In Chapter 6, we investigate factors conducive to resource-sharing between groups. We designed a common-pool resource experiment, where after harvesting, groups can send some of their harvests to augment the resource of the outgroup. The results show that group voting reduces resource sharing and may increase extraction. When group voting is combined with unequal resources, the likelihood of resource exhaustion is the highest. Low-endowment group members overharvest resources, expecting to receive donations from the high-endowment group. However, between-group transfers are insufficient to compensate for overharvesting. Our study provides evidence that individuals are more reciprocal than groups. The study presented in Chapter 7 is entitled “Resource depletion and conflict: Experimental evidence”. We propose a common-pool experiment with renewable resources to study how incentives to engage in conflict change with resource depletion, depending on how the probability of conflict is determined. Our results show that the ‘conflict-by-greed’ treatment enhances resource conservation. In this treatment, participants harvest fewer resources compared to the ‘baseline’ treatment in order to increase their probability of winning a conflict, which supports the parochial altruism hypothesis. Furthermore, we find that in the ‘resource wars’ treatment, conflict expenditures are above the equilibrium, and investing in the conflict makes group members extract more. As a result, resource exhaustion is twice as likely in the ‘resource wars’ treatment as it is in the ‘baseline’ treatment.