"Kontekstowe i językowe uwarunkowania komunikacji w triadzie głuchy - tłumacz - słyszący"

Przedmiotem rozprawy jest język migowy, społeczność g/Głuchych i komunikacja między osobami g/Głuchymi i słyszącymi jako przykład transferu międzyjęzykowego i międzykulturowego. Celem pracy jest przedstawienie fenomenu języka migowego i jego tłumaczenia od strony teoretycznej i praktycznej, ze szczególnym uwzględnieniem Polskiego Języka Migowego i kontekstu jego społecznego funkcjonowania. Część teoretyczna pracy opiera się na trzech założeniach. Po pierwsze, głuchota jest zjawiskiem społeczno-kulturowym wyznaczającym określony typ uczestnictwa w życiu społecznym. Po drugie, język migowy jest językiem naturalnym, wykazującym cechy występujące w językach fonicznych i stanowiącym narzędzie komunikacji dla swoich użytkowników na wzór tego, jak funkcjonuje język foniczny w środowisku osób słyszących. Po trzecie, tłumaczenie pomiędzy językiem migowym a fonicznym jest przykładem transferu międzyjęzykowego (i intersemiotycznego), wykazującego znamiona przekładu ustnego. Przedstawiona w pracy próba opisu komunikacji w triadzie: g/Głuchy – tłumacz – słyszący nie jest wyczerpująca. Stanowi zaledwie pierwszy krok na drodze do uzyskania wiedzy o tym, jak realizowane są w Polsce szczególne potrzeby komunikacyjne takich grup społecznych jak g/Głusi. Analiza faktycznego stanu tłumaczenia języka migowego może pomóc w kształtowaniu warunków, które powinny zostać spełnione, aby komunikacja pomiędzy światem g/Głuchych a słyszących zapewniła g/Głuchym obywatelom równoprawne i satysfakcjonujące uczestnictwo w życiu społecznym naszego kraju.