Artystki skandalistki. Ewolucja feminizmu w polskiej sztuce krytycznej po 1989 roku.

Niniejsze opracowanie skupia się na feministycznym nurcie polskiej sztuki krytycznej lat 90. i wczesnych lat 2000. Sztuka ta wzbudzała liczne kontrowersje. Ze szczególnie negatywnym odbiorem społecznym spotykały się prace realizowane przez Katarzynę Kozyrę, Alicję Żebrowską oraz Dorotę Nieznalską.Sztuka krytyczna w ich wykonaniu była bezkompromisowym, często bolesnym i intymnym spojrzeniem na polską rzeczywistość po przełomie politycznym w 1989 roku. Artystki te w nietuzinkowy i kontrowersyjny sposób przedstawiały seksualność, religię, wiarę i płeć w kontekście zachowań patriarchalnych. Tym samym uczestniczyły one w tworzeniu nowoczesnych postaw feministycznych, które opierają się na krytyce globalizacji i postmodernizmu. Aktywnie wpisały się również w debatę o “polskiej tożsamości” po roku 1989.

This study focuses on the feminist movement in Polish critical art of the 1990s and early 2000s, that sparked numerous controversies. The works of artists such as Katarzyna Kozyra, Alicja Żebrowska, and Dorota Nieznalska were met with particularly negative public reception. Their approach to critical art was uncompromising, often painful, and offered an intimate perspective on Polish reality following the political transformation of 1989.These artists presented themes of sexuality, religion, faith, and gender in the context of patriarchal behaviors in an unconventional and provocative manner. In doing so, they contributed to shaping modern feminist attitudes grounded in the critique of globalization and postmodernism. They also actively participated in the debate on Polish identity after 1989.