Wyrażanie latywności (lokalizacji dynamicznej) we współczesnym języku polskim

Przedmiotem zainteresowania w omawianej pracy jest ten wycinek zawartego w polszczyźnie językowego obrazu świata, który dotyczy lokalizacji dynamicznej, czyli lokalizacji bytów materialnych przemieszczających się w przestrzeni fizycznej ruchem postępowym o stałym kierunku, który to ruch nazywany jest również translacją. Badania zorientowane są onomazjologicznie: od pojęcia do jego wykładników i mają na celu rekonstrukcję semantycznego modelu lokalizacji wyżej wymienionej grupy obiektów. Dla większej klarowności opisu skupiono się na eksponentach językowych sytuacji podstawowej dla lokalizacji dynamicznej, a mianowicie: na translacji pojedynczego obiektu lokalizowanego (OL) wobec pojedynczego lokalizatora (L) pozostającego w spoczynku.