Eyetracking i facetracking rękopisów iluminowanych. Potencjał zastosowania metod badań biometrycznych w bibliologii.

Prowadzona na szeroką skalę digitalizacja zasobów kultury implikuje poważne zmiany w zakresie dostępu do najważniejszych elementów dziedzictwa piśmienniczego Polski, dając potencjalną możliwość korzystania z ich cyfrowych kopii zarówno specjalistom, jak i laikom. Taka sytuacja skłania do postawienia szeregu nowych pytań badawczych, w tym o natychmiastowe reakcje odbiorców takich dokumentów. Cel: Celem artykułu jest określenie, czy metody badań biometrycznych mogą zasilić wachlarz metod bibliologicznych. By go osiągnąć przeprowadzono eksploracyjne badanie cyfrowych kopii średniowiecznych rękopisów iluminowanych z wykorzystaniem metod biometrycznych. Metoda: Badanie zostało przeprowadzone z wykorzystaniem pomiarów okulograficznych i pomiarów mikroekspresji twarzy na grupie 10 osób nieposiadających specjalistycznej wiedzy na temat dorobku piśmienniczego średniowiecza. Wyniki: W wyniku przeprowadzonych pomiarów zauważono, że badani koncentrowali się przede wszystkim na fragmentach tekstu, a nie na zdobnych elementach rękopisów – to właśnie tam kierowali wzrok w pierwszej kolejności i utrzymywali go najdłużej. Zaobserwowano również, że wśród emocji pojawiających się w kontakcie z rękopisami w pierwszej kolejności występuje radość, zaskoczenie i skupienie uwagi, które po kilkudziesięciu sekundach przechodzą w irytację i niezadowolenie. Wnioski : Przeprowadzane badanie pozwala wnioskować o istotnym potencjale dla zastosowania metod badań biometrycznych w bibliologii.