Bez przyszłości. Queerowy sprzeciw „Anhellego” Juliusza Słowackiego w kontekście prób kontynuacji poematu

Artykuł stanowi propozycję zastosowania negatywnej teorii queer w badaniach nad polskim romantyzmem. Przy użyciu wybranych pojęć teorii queer – Dziecka, reprodukcyjnego futuryzmu oraz queerowej aseksualności – zaproponowano odczytanie „Anhellego” Juliusza Słowackiego jako poematu, w którym odrzucenie przyszłości łączy się z aseksualnością. W tej interpretacji melancholia Anhellego staje się literacką egzemplifikacją wyobcowania z Symbolicznego, pustki pękniętego Lacanowskiego podmiotu, a bohater – negującym przyszłość odmieńcem. Teza artykułu zyskuje potwierdzenie w lekturze dopisanych do poematu zakończeń autorstwa Kornela Ujejskiego i Wacława Gasztowtta, wskazujących na kulturowy opór wobec queerowego wezwania do porzucenia fantazji o stabilności znaczeń, pełni tożsamości i lepszej przyszłości.