Świadczenie usług przez administrację publiczną w formie partnerstwa publiczno-prywatnego

Przedmiotem pracy jest całościowa analiza działań, jakie podejmuje administracja publiczna w zakresie świadczenia usług w formule partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, ustawy z dna 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych oraz ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi. Omawiane są działania administracji na etapach: przygotowawczym prowadzenia postępowania, dotyczącego wyboru partnera prywatnego oraz zawarcia umowy o PPP. Działania te, w większości nieuregulowane w prawie, podejmowanie w oparciu o zasadę efektywności i korzyści dla interesu publicznego, są realizowane przez podmioty publiczne na podstawie swobodnej decyzji. Rozdział 1 pracy koncentruje się na zaprezentowaniu przeobrażeń, jakie na przestrzeni wieków, przechodziła administracja, oraz różnych koncepcji świadczenia usług przez administrację. Na kanwie krytyki jednej z nich (New Public Management) rozwinęło się partnerstwo publiczno-prywatne. Kolejny rozdział opisuje różne modele PPP, które charakteryzują się współpracą podmiotu publicznego i partnera prywatnego w oparciu o długoletnią umowę, obejmującą kilka etapów, np.: zaprojektowanie, budowę oraz zarządzanie powstałą infrastrukturę. Współpraca jest oparta o podział zadań i ryzyk, a wynagrodzenie partnera prywatnego nie musi pochodzić wyłącznie ze środków publicznych, ale również z opłat, które pobiera od użytkowników w związku z prowadzoną działalnością. Zwrócono również uwagę, że zasady PPP są różnie uregulowane w krajach Unii Europejskiej, a szczegółowe zasady wdrażania partnerstwa określone są przede wszystkim w aktach soft law, co pozwala podmiotom publiczną na dużą swobodę w podejmowanych działaniach, a jednocześnie obarcza je niepewnością co do prawidłowości postępowania. Obowiązująca w Polsce ustawa ramowo określa najważniejsza zasady i pojęcia w zakresie PPP, a większość działań prowadzących do zawarcia umowy o PPP, podmioty administracji podejmują na podstawie swobodnych decyzji w oparciu o wytyczne i doświadczenia z innych przedsięwzięć. Takie postępowanie wymaga wsparcia instytucjonalnego systemu koordynacji na różnych szczeblach administracji, co opisuje rozdział 3 pracy. Szczegółowo omówiona została uchwała w zakresie prowadzenia przez rząd tzw. Polityki PPP, a także współpraca organów administracji i różnych instytucji, dotycząca upowszechniania formuły PPP. Równie istotna jest kontrola przedsięwzięć na różnych etapach ich realizacji, która stanowi przedmiot rozważań w tym rozdziale. W ten obszar analiz wpisują się kolejne rozdziały, omawiające szczegółowo zagadnienia problemowe związane z działaniami podmiotu publicznego w zakresie przygotowania projektu PPP do realizacji (rozdział 4), z działaniami w zakresie postępowania dotyczącego wyboru partnera prywatnego (rozdział 5) oraz z czynnościami, związanymi z zawarciem i zarządzaniem umową (rozdział 6). Najwięcej miejsca poświęcono analizie podstaw decyzyjnych podmiotu publicznego oraz różnym sposobom działania w oparciu o doświadczenie i akty soft law oraz ich wynikom z puntu widzenia efektywności i korzyści dla interesu publicznego. Ostatni, 7 rozdział zawiera refleksje końcowe w zakresie podsumowania najważniejszych zagadnień, poruszonych w pracy. Zaprezentowano w nim również postulaty de lege ferenda, dotyczące uregulowania w prawie kwestii, które pozwoliłyby podmiotom administracji na efektywniejsze i z większą pewnością podejmowanie działań prowadzących do zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

The subject of the dissertation is a comprehensive analysis of activities undertaken by the public administration in the field of providing services in the public-private partnership (PPP) formula on the basis of the Act of 19 December 2008 on public-private partnership, the Act of 11 September 2019 Public Procurement Law and the Act of 21 October 2016 on the concession contract for construction works or services. The activities of the administration are discussed at the following stages: preparatory proceedings, selection of a private partner and conclusion of a PPP contract. These activities, mostly unregulated in law, undertaken on the basis of the principle of efficiency and benefits for the public interest, are carried out by public entities on the basis of a free decision. Chapter 1 of the work focuses on presenting the transformations that the administration has undergone over the centuries, and various concepts of providing services by the administration. On the basis of criticism of one of them (new public management), a public-private partnership developed. The next chapter describes various PPP models, which are characterized by cooperation between a public entity and a private partner based on a long-term contract, covering several stages, e.g.: design, construction and management of the created infrastructure. The cooperation is based on the division of tasks and risks, and the remuneration of a private partner does not have to come only from public funds, but also from the fees a partner collects from users, in connection with the conducted activity. It is also pointed out that the principles of PPP are regulated differently in the European Union countries, and the detailed rules for the implementation of partnership are defined primarily in soft law acts, which allows public entities a lot of freedom in their actions, and at the same time makes them uncertain as to the correctness of the procedure. The law in force in Poland defines the most important principles and concepts in the field of PPP, and most of the activities leading to the conclusion of a PPP contract are taken by administration entities on the basis of free decisions based on guidelines and experience from other projects. Such a proceeding requires the support of an institutional coordination system at various levels of administration, which is described in chapter 3 of the work. The resolution on the conduct of so-called PPP policy by the government as well as cooperation between administrative bodies and various institutions regarding the dissemination of the PPP formula is discussed in detail. Equally important is the control of implemented projects at various stages, which is the subject of consideration in this chapter. This area of analysis is also covered by subsequent chapters, describing problematic issues related to the activities of a public entity in the field of preparing a PPP project for implementation (chapter 4), activities related to the procedure for selecting a private partner (chapter 5) and activities related to the conclusion and contract management (Chapter 6). Most space is devoted to the analysis of the decision-making basis of the public entity and various ways of acting based on experience and soft law acts, and their results in terms of effectiveness and benefits for the public interest. The last, 7th chapter contains final reflections on the summary of the most important issues raised in the work, and also presents de lege ferenda postulates regarding regulation of issues in law, that would allow administration entities to take actions leading to the conclusion of a public-private partnership agreement more effectively and with greater certainty.