Pomoc dla osób samotnie wychowujących niepełnosprawne dzieci w Polsce w świetle etyki troski i etyki sprawiedliwości

W części teoretycznej mojej pracy staram się ująć etykę troski i etkę sprawiedliwości i dlatego podejmuję perspektywę historyczną, filozoficzną, antropologiczną i psychologiczną, a to wszystko po to, żeby nakreślić perspektywę praktyczną, co robię na podstawie badań jakościowych przeprowadzonych w formie wywiadów z rodzicami niepełnosprawnych dzieci, w większości troszczących się o swoje dziecko w pojedynkę. W obu częściach mojej pracy staram się odnieść do stanowiska wybranych przez mnie badaczek i badaczy, którzy postrzegają etykę troski jako bardzo obecną, jednak wyraźnie dewaluowaną i dominowaną w zetknięciu z faworyzowaną przez patriarchat i nierozdzielnie z nim związaną etyką sprawiedliwości. W trakcie moich badań przyglądam się temu, jak wygląda troska, jak wyglądają problemy i wyzwania ludzi, którzy się troszczą, jak społecznie odbierane jest to, co robią i jakie ma to konsekwencje w ich życiu oraz życiu ich dzieci. Staram się także wyodrębnić z ich wypowiedzi i przyjrzeć swego rodzaju strategii troski, którą według mnie, każda z osób, z którymi rozmawiam, tworzy.

In the theoretical part of my work, I aim to explore the ethics of care and the ethics of justice. To achieve this, I adopt a historical, philosophical, anthropological, and psychological perspective. The goal is to outline a practical perspective, based on qualitative research conducted through interviews with parents of disabled children, many of whom care for their child on their own. In both parts of my work, I strive to reference the positions of selected researchers who perceive the ethics of care as highly present but clearly devalued and dominated when confronted with the patriarchally favored and inseparably associated ethics of justice. Throughout my research, I examine the nature of care, the issues and challenges faced by those who provide care, how society perceives their actions, and the consequences in their lives and the lives of their children. I also seek to extract and examine from their statements a kind of caregiving strategy that, in my view, each person I talk to develops.