Cyberprzestępczość jako wyzwanie dla kryminologii - analiza zjawiska i sposobów przeciwdziałania

Tematem niniejszej pracy jest Cyberprzestępczość jako wyzwanie dla kryminologii – analiza zjawiska i sposobów przeciwdziałania. Dynamicznie rozwijający się świat coraz bardziej opiera się na technologii i internecie, co przynosi nieocenione korzyści, ale także wpływa na powstanie nowych zagrożeń. Jednym z najpoważniejszych wyzwań z jakimi obecnie musi mierzyć się kryminologia, ale także cały świat, jest cyberprzestępczość. W erze cyfrowej przestępcy wykorzystują internet do popełniania różnorodnych przestępstw, które mogą mieć dotkliwe konsekwencje dla jednostek, przedsiębiorstw oraz państw, które nie nadążają za coraz to bardziej złożonymi i wyrafinowanymi metodami stosowanymi przez cyberprzestępców. Opracowanie w początkowej części skupia się na teoretycznych aspektach cyberprzestępczości, w tym jej definicji, historii zjawiska oraz jej różnych metodach, takich jak phishing, botnet czy cyberprzemoc. Następnie autor podejmuje próbę analizy zjawiska, identyfikując jego charakterystyczne cechy, przedstawiając skutki cyberprzestępczości dla różnych podmiotów, dokonując przeglądu statystyk dotyczących tego rodzaju przestępczości i odpowiadając na pytanie, jakie wyzwania może ona przynieść w najbliższej przyszłości. Końcowa część pracy została poświęcona strategiom przeciwdziałania omawianemu zagrożeniu, w tym środkom prewencyjnym i reakcyjnym, funkcji edukacji i legislacji oraz współpracy międzynarodowej, a także roli instytucji i organów odpowiedzialnych za zwalczanie cyberprzestępczości oraz przeglądowi aktualnie obowiązujących regulacji prawnych. Praca dostarcza wiedzy na temat aktualnego podejścia do definiowania cyberprzestępczości, funkcjonujących w Polsce przepisów prawnych odnoszących się do tego zjawiska i sposobów jemu przeciwdziałania, a także prezentuje najnowsze statystyki związane z cyberprzestępczością i aktualnie realizowane krajowe strategie zwalczania tego zagrożenia. Powyższe stanowi podstawę do zrozumienia problemu i pozwala na wyciągnięcie wniosków co do koniecznych do podjęcia wieloaspektowych działań, na które muszą składać się edukacja, innowacje technologiczne, współpraca międzynarodowa, a także adaptacyjna legislacja.

The subject of this dissertation is Cybercrime as a challenge for criminology – analysis of the phenomenon and counteracting strategies. The dynamically developing world increasingly relies on technology and the Internet, which brings invaluable benefits, but also affects the emergence of new threats. One of the most serious challenges for criminology, but also the world as a whole, is cybercrime. In the digital age, criminals are using the internet to commit a wide variety of crimes, which can have severe consequences for individuals, businesses, and countries that cannot keep up with more and more complex, and sophisticated methods used by cybercriminals. The study in its initial part focuses on the theoretical aspects of cybercrime, including its definition, the history of the phenomenon, and its various methods, such as phishing, botnet, and cyberbullying. The author then attempts to analyze the phenomenon, identifying its characteristic features, outlining the effects of cybercrime on various entities, reviewing statistics on this type of crime, and answering the question of what challenges it may bring in the near future. The final part of the work is devoted to strategies for countering the discussed threat, including preventive and reactive measures, the role of education and legislation and international cooperation, as well as the role of institutions and authorities responsible for combating cybercrime and a review of current legal regulations. The thesis provides an understanding of the current approach to defining cybercrime, the current legal regulations in Poland relating to the phenomenon, and ways to counter it, as well as presents the latest statistics related to cybercrime and the national strategies currently being implemented to combat this threat. The abovementioned provides a basis for understanding the problem and allows conclusions to be drawn as to the multifaceted measures that need to be taken, which must consist of education, technological innovation, international cooperation, as well as adaptive legislation.