Innowacyjność w porządku prawnym Unii Europejskiej

Celem publikacji jest odpowiedź na pytanie: jakie miejsce zajmuje innowacyjność w porządku prawnym Unii Europejskiej (UE)? W tym celu dokonano analizy procesu ewolucji podejścia do innowacyjności w UE na podstawie jej dokumentów oficjalnych. UE promuje innowacyjność zarówno w obszarze produkcji materialnej (przemysłu), jak i w sferze publicznej i społecznej. Ponieważ treść przepisów traktatowych koncentrują się tylko na roli innowacyjności w obszarze przemysłu, analiza obejmuje ten aspekt tematu badawczego. Osobnego badania wymaga kwestia innowacyjności w sferach publicznej i społecznej, aby stworzyć całościową wizję innowacyjności w porządku prawnym UE. Z badania wynika, że chociaż innowacyjność jest wymieniona w traktatach jako narzędzie eksploatacji potencjału przemysłu, to pojęcie „polityka innowacyjności” nie jest tam zdefiniowana. Pojęcie „innowacyjność” nie pojawia się także w traktatach w kontekście polityki badań naukowych. Innowacyjność jest przedmiotem unijnego „soft law” (plany, strategie, inicjatywy), gdzie z kolei jest ona powiązana ze sferą badań naukowych. Ponadto, przemysł jest przedmiotem unijnego prawa konkurencji, gdzie z jednej strony innowacyjność jest postrzegana jako zjawisko pozytywne a z drugiej jako zagrożenie. Dlatego też potrzebne jest nowe, całościowe ujęcie innowacyjności w systemie prawnym UE, szczególnie gdy jest ona tak ważna obecnie dla rozwoju nowego przemysłu 4.0.