Wykorzystanie sposobów erystycznych w debacie sejmowej III RP

Niniejsza praca ma na celu zbadanie występowania forteli erystycznych w debacie sejmowej III Rzeczpospolitej. Głównym problemem badawczym pracy jest forma prowadzenia debaty parlamentarnej w polskim sejmie. Przyjęto hipotezę, że parlamentarzyści w swoich wystąpieniach uciekają się do forteli erystycznych, które zostały opisane przez Artura Schopenhauera w ,,Erystyce”. Rozdział pierwszy zawiera informacje o erystyce. Przedstawiono w nim takie zagadnienia jak etymologię erystyki, erystykę według Schopenhauera, wybrane fortele erystyczne oraz erystykę współcześnie. Rozdział drugi poświęcony jest debacie. Składa się z następujących podrozdziałów: debata definicje ogólne, debata parlamentarna jako odmiana debaty, elementy debaty sejmowej ujęte w regulaminie sejmu, debata parlamentarna w ujęciu komunikacyjnym. Część analityczna składa się z metodologii badań własnych, prezentacji wyników i ich omówienia w kontekście dotychczasowej wiedzy. Głównym celem badawczym było zweryfikowanie hipotezy o występowaniu forteli erystycznych w debacie sejmowej. W badaniu jako materiał badawczy wykorzystano sprawozdanie stenograficzne z posiedzeń obrad Sejmu.