Badanie nazalizacji z wykorzystaniem analizatora rozkładu pola akustycznego AFDA INIA u pacjenta dorosłego z obustronnym rozszczepem wargi i podniebienia. Studium przypadku

Głównym tematem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie studium przypadku dorosłego pacjenta po przebytym całkowitym obustronnym rozszczepie wargi i podniebienia. Przyjrzano się szczegółowo genezie jego zaburzeń komunikacji, które są spowodowane defektami narządów artykulacyjnych. Obecny stan mowy pacjenta oraz wyglądu jego strefy orofacjalnej uwarunkowany jest operacjami i zabiegami, które przeprowadzono, by poprawić komfort jego życia i usprawnić funkcjonowanie narządów niezbędnych do komunikacji werbalnej. W pracy zwrócono uwagę na problem związany z nazalizacją oraz artykulacją osoby po rozszczepie całkowitym oraz postawiono pytanie, w jakich grupach głosek w zależności od stopnia zbliżenia narządów mowy pojawiają się realizacje asymetryczne w płaszczyźnie pionowej oraz poziomej. Zasadniczym celem podjętego badania jest charakterystyka fonetyczna wymowy osoby z rozszczepem wargi i podniebienia oraz jej uwarunkowań funkcjonalno-anatomicznych. Chciano pokazać związek pomiędzy tą anatomiczną anomalią a mową, opierając się na wiedzy z zakresu logopedii, anatomii, ortodoncji czy psychologii. Celem tego opisu jest także ukazanie zjawisk i czynników, które wpływają na przebieg mowy oraz wyjaśniają skąd biorą się zaburzenia komunikacji z osobą po wrodzonym rozszczepie. Niniejsza praca dyplomowa ma charakter empiryczny. Materiały wykorzystane do pisania pracy, w części teoretycznej, pochodzą z wydań książkowych, artykułów i publikacji naukowych. Część związana z metodologią badań własnych zaprezentowano w oparciu o wywiad z dorosłym pacjentem i jego matką. Wykorzystano również dane z dokumentacji medycznej pobranej ze szpitali, w których znajdował się pacjent oraz od kilku placówek oświatowych. Narzędziem wykorzystanym w badaniu pacjenta był analizator rozkładu pola akustycznego AFDA INIA, dzięki któremu dogłębnie poznano procesy zachodzące w jamie ustnej pacjenta podczas wymowy polskich głosek. Znaczącą rolę w badaniu pełniła również diagnoza miofunkcjonalna, która pozwoliła ocenić funkcjonalność narządów artykulacyjnych badanego. Przeanalizowane wyniki przeprowadzonych badań pozwoliły ukazać zależność między rozszczepem a asymetryczną wymową pacjenta. Choć mowa unosowiona u pacjentów rozszczepowych jest czymś powszechnym i znanym, tak asymetryczna wymowa w płaszczyźnie poziomej jest wynikiem nowym dla środowiska logopedycznego.