India's Foreign Policy toward Central Asia Region after End of the Cold War

Głównym celem niniejszej rozprawy jest prześledzenie ewolucji polityki zagranicznej Indii wobec Azji Centralnej w okresie po zakończeniu zimnej wojny. Indie są regionalnym mocarstwem. Dzięki szybkiemu wzrostowi gospodarczemu i rosnącym zdolnościom obronnym, Indie zaczęły aspirować do miana mocarstwa po zakończeniu zimnej wojny. Z tego powodu percepcja sąsiadów sprzed zimnej wojny zaczęła się zmieniać i rozszerzać. Indie po okresie zimnej wojny zaczęły się skupiać, nie tylko na regionie Azji Południowej, ale szerzej na regionach Azji Wschodniej, Centralnej i Zachodniej. Region Azji Centralnej dla Indii stał się istotny ze względu na ogromne znaczenie geostrategiczne i geoekonomiczne regionu w stosunkach międzynarodowych. Z uwagi na podobne tło historyczne, Indie odpowiednio przemodelowały swoje podejście do regionu Azji Centralnej. Niniejsza rozprawa doktorska analizuje ewolucję polityki zagranicznej Indii wobec Azji Centralnej w latach 1991–2020. Autor bada zmienne wyjaśniające indyjską politykę zagraniczną wobec regionu, aby określić jej cele, założenia, motywy i instrumenty. Z uwagi na braki w literaturze, w rozprawie postawiono dwa główne pytania: Jakie jest uzasadnienie zwiększonego zaangażowania Indii w Azji Centralnej oraz jak ewoluowała polityka zagraniczna Indii wobec Azji Centralnej od zakończenia zimnej wojny? Wstępnie Autor zakłada, że polityka zagraniczna Indii wobec Azji Centralnej ewoluowała po zimnej wojnie od podejścia pasywnego do aktywnego uczestnika środkowoazjatyckiej sfery bezpieczeństwa, gospodarczej i społeczno-kulturowej. Wykorzystując dostępne instrumenty polityki zagranicznej Indie starają się być najbardziej wpływowym mocarstwem w Azji Centralnej. W rozprawie jako wiodąca teoria badawcza został przyjęty realizm neoklasyczny. Uzasadnieniem wyboru tego ujęcia jest jego charakter uwzględniający wewnętrzną dynamikę społeczno-polityczną, a także system międzynarodowy w celu zrozumienia zachowań państwa. Opierając się na indukcyjnym i dedukcyjnym podejściu metodologii badań jakościowych, w rozprawie dokonano analizy źródeł pierwotnych oraz wtórnych, jak również analizę dyskursu oraz wywiady częściowo ustrukturyzowane.

The main aim of this dissertation is to trace the evolution of India’s foreign policy toward Central Asia after the end of the Cold War. India is a regional power. Due to its exponential economic growth and increased defence capabilities, India’s great power ambition started to take shape after the end of the Cold War. On account of that, the pre-Cold War definition of its neighbourhood started to expand from a South Asian neighbourhood to an extended neighbourhood consisting of east, central and west Asia. The Central Asia region for India became vital because of the vast geostrategic and geoeconomic significance that the region has in international relations. Furthermore, the common historical background played a role as the conductor of India’s approach toward Central Asia. However, this dissertation analyzes the evolution of India’s foreign policy toward Central Asia between 1991 and 2020. The dissertation investigates the explanatory and intervening variables of India’s foreign policy toward the region to identify its goals, assumptions, motivations, and instruments. Based on the literature gap the dissertation posed two main questions; What is the rationale behind India’s proactive engagement with Central Asia?; How the Foreign Policy of India has evolved toward Central Asia since the end of the Cold War?. The preliminary assumption is that India’s foreign policy towards Central Asia has evolved after the Cold War from a passive approach to an active participant in Central Asian security, economic, and sociocultural spheres. Using the available foreign policy instruments, India is trying to be the most influential power in Central Asia. Theoretically, the dissertation based its argument on neoclassical realism due to its nature to accommodate the internal sociopolitical dynamics as well as with the international system to understand the state behaviours. Based on the inductive and deductive approach of qualitative research methodology the dissertation has adopted primary/ secondary sources analysis, discourse analysis and semi-structured interviews as methods of research.