Możliwość naruszenia dobra osobistego przez wypowiedź desygnującą poprzez cechę rodzajową.

Praca magisterska dotyczy możliwości naruszenia dobra osobistego poprzez wypowiedź odnoszącą się do grupy osób, która jest określona poprzez posiadanie lub brak danej własności. W niniejszej pracy w sposób krytyczny analizowane są poglądy określające dobra osobiste jako „dobra zindywidualizowane”. Praca składa się z trzech głównych części (rozdziały 2, 3, 4). W rozdziale drugim poddano analizie historyczno-prawnej i prawno-porównawczej dwa, najbardziej znaczące pod kątem wpływu na polskie prawo cywilne – systemu prawne, tj. system niemiecki i system francuski. W rozdziale trzecim dokonano – zgodnie z metodologią Begriffsgeschichte i Włoskiej Szkoły Historii Pojęć– analizy pojęcia osoby oraz wskazano na kluczowe momenty determinującego jego resemantyzację. W rozdziale czwartym zastosowano wnioski z przeprowadzonego wcześniej badania do krytycznej analizy tez o jednostkowym charakterze dóbr osobistych oraz zaproponowano konkurencyjną wykładnie pojęcia osoby, a w konsekwencji inny determinant przesądzający o możliwości naruszenia dobra osobistego w przypadku odpowiedzi kierowanej do grupy osób.

The thesis is concerned with the possibility that a personal good may be infringed by a statement referring to a group of persons that is defined by the possession or absence of a particular characteristic. This thesis critically examines approaches that define personality rights as ‘individualised property’. The thesis consists of three main parts (Chapters 2, 3, 4). In the second chapter, the two most significant legal systems in terms of their influence on Polish civil law, i.e. the German system and the French system, are subjected to a historical-legal and legal-comparative analysis. In the third chapter, in accordance with the methodology of Begriffsgeschichte and the Italian School of the History of Concepts, an analysis of the concept of person was made and the key moments determining its resemantisation were indicated. The fourth chapter applies the conclusions of the earlier study to a critical analysis of the thesis of the individual character of personal property and proposes a competing interpretation of the concept of person and, consequently, a different criterion for determining the possibility of a violation of personality rights in the case of a response addressed to a group of persons.