Migration and security in the European Union. A critical analysis of security discourses and narratives

Nadrzędnym celem niniejszej pracy jest zgłębienie i poszerzenie wiedzy o praktykach sekurytyzujących migrację na poziomie UE, ze szczególnym naciskiem na analizę logik bezpieczeństwa wykorzystywanych w ramowaniu politycznym (tj. diagnozowaniu, ewaluacji i definiowaniu środków zaradczych) tzw. „kryzysu migracyjnego”. Praca opiera się na krytycznym i konstruktywistycznym podejściu do bezpieczeństwa, jednocześnie oferując bardziej interpretacyjną perspektywę na badania nad dyskursywną sekurytyzacją migracji. Na potrzeby analizy sekurytyzacyjnej, w ramach dysertacji przeprowadzona została konceptualizacja tzw. „sekurytyzacji przez ramowanie”, podejścia analitycznego opierającego się na połączeniu teorii ramowania oraz teorii dyskursywnej sekurytyzacji, (tzw. Szkoły kopenhaskiej). Takie podejście pozwala pogłębić analizę sekurytyzacyjną otwierając ją na gamę logik, podejść, i interpretacji związanych z różnymi podejściami wykorzystywanymi do intersubiektywnego konstruowania bezpieczeństwa. Praca bazuje na jakościowej metodzie analizy materiału empirycznego, a dokładniej tzw. dyskursywno-narracyjnym podejściu do krytycznej analizy ramowej. W tym ujęciu, dysertacja skupia się na analizie tzw. ram narracyjnych (frame-narratives), osadzonych w dyskursie politycznym (policy discourse) na temat „kryzysu migracyjnego” wytworzonym przez instytucjonalnych aktorów politycznych (policy actors) na poziomie UE. Zakres analizowanego materiału dyskursywnego obejmuje lata 2014-2017, oraz wykorzystuje zarówno dane zastane jak i dane wytworzone w trakcie wywiadów eksperckich z reprezentantami badanych instytucji. Analiza materiału empirycznego wskazuje, iż w skutek intensywnego ramowania politycznego „kryzysu migracyjnego”, Unia Europejska pogłębiła i poszerzyła swój dotychczasowy zakres praktyk sekurytyzujących migrację. W tym kontekście, dominującą ramę polityczną osadzoną w unijnym dyskursie dot. „kryzysu migracyjnego” można scharakteryzować jako nielinearną, dynamiczną, i nasyconą wieloma logikami bezpieczeństwa, wykorzystanymi w celu interpretacji, diagnozy, ewaluacji i zarządzania zwiększonymi ruchami migracyjnymi. W trakcie analizy zdefiniowano cztery wiodące logiki bezpieczeństwa, wykorzystane do ramowania politycznego „kryzysu migracyjnego”: „zarządzanie ryzykiem” (risk management), „odporność” (resilience), „bezpieczeństwo ludzkie” (human security), oraz „realistyczne podejście do bezpieczeństwa” (realist security). Wszystkie te logiki w sposób znaczny wchodziły w interakcje pomiędzy sobą, wzmacniając lub osłabiając intensywność sekurytyzacji „kryzysu migracyjnego” na poziomie UE. Materiał empiryczny jednoznacznie wskazał, iż dominującą logiką wykorzystywaną do sekurytyzacji migracji na poziomie UE jest „ryzyko”. Unijni aktorzy polityczni w sposób wyraźny zbudowali narrację ramującą wokół „kryzysu migracyjnego” konstruując dyskursywnie migrantów i ruchy migracyjne jako obiekt nie bezpośredniego zagrożenia, ale ryzyka dla bezpieczeństwa europejskiego. W tym kontekście, dyskurs unijny strategicznie ramuje kryzys w kategoriach potencjalnego niebezpieczeństwa dla UE, wskazując na potrzebę centralizacji polityk migracyjnych na poziomie europejskim oraz wzmacniania wspólnotowego wymiaru bezpieczeństwa wewnętrznego. W ten sposób promowane są polityki oraz środki bezpieczeństwa pozwalające na długoterminowej zarządzanie ruchami migracyjnymi, głównie poprzez instrumenty kontroli fizycznej nad migrantami, jak i ich inwigilację elektroniczną.

The main aim of this dissertation is to provide a deeper and broader perspective on the process of securitization of migration at the EU level by analysing how different security logics are mobilized in policy framing of the so-called “migration crisis”. For this reason, the dissertation builds on critical and constructivist approach to security, offering an interpretative take on discursive securitization. In this respect, it develops the so-called “securitization as the work of framing” approach, bridging policy framing and securitization theory to make it more sensitive to a variety of security logics, interpretations and interests that intertwine in the construction of migration as a security problem. In order to investigate securitization of migration at the EU level and its underwriting logics, this dissertation employs a qualitative method of analysis, namely discursive-narrative approach to critical framing analysis. In this respect, it focuses on examination of the so-called frame-narrative embedded in the EU policy discourses on the “migration crisis” produced between late 2014 and the end of 2017. The material in this dissertation was collected through desk research (using primary and secondary text-driven data), as well as fieldwork (using data acquired from semi-structured expert interviews). The analysis of empirical material indicates that in the course of policy framing of the “migration crisis” the EU has deepened and broadened the scope of practices oriented on securitization of migration. At the same time, it shows that securitization of migration at the EU level should not be treated in terms of one dominant interpretation of security, but rather as a matter of multiple logics that co-exist and intertwine at different stages of politics and policymaking. In this respect, the EU frame-narrative on the “migration crisis” can be characterised as security-driven, non-linear, dynamic and heavily saturated with different security logics. The analysis of the EU policy discourse revealed four security logics that have been used to frame different aspects of increased migratory flows, namely: “risk management”, “resilience”, “human security”, and “realist security”. All of these logics have reached significant levels of structuration and institutionalization within the EU policy environment, making them important part of policy framing. However one security logic has proved to be the most influential in terms of securitization of migration, namely “risk management”. The logic of risk management has been extensively used by the EU policy actors to describe the increased migratory flows and migrants, not as a direct threat, but as a potential risk to European security. This type of framing holds distinctive strategic features, indicating the need for centralization of migration policies and enhancement of cooperation within the EU internal security realm for the purposes of coordination and management of migration-related risks, so that they do not turn into existential threats. In this respect, the EU policy actors have been promoting deployment of security measures as a part of migration policies, specifically focusing on instruments of physical control of migrants and development of extensive “datavaillance” mechanisms that allow to manage and mitigate any future migration-related crises.