Afrykanistyka o profilu językowo-kulturowym w krajach Europy Wschodniej

Publikacja dotyczy historii i aktualnego statusu afrykanistyki o profilu językowo-kulturowym w strukturach akademickich Europy Wschodniej. Przedstawia czynniki mające wpływ na zainteresowanie językami afrykańskimi w krajach, które nie miały tradycji kolonialnych oraz wspólne w tej części Europy procesy wyodrębniania się afrykanistyki z orientalistyki. Koncentruje się na językach, które stanowiły przedmiot badań naukowych i dydaktyki afrykanistycznej, w tym głownie na amharskim, suahili i hausa. Przykłady najważniejszych publikacji i sylwetki postaci zasłużonych dla afrykanistyki pochodzą z czterech krajów: Rosji, Polski, Czech i Węgier. Wyodrębnione etapy rozwoju instytucjonalnego afrykanistyki, jej cele i główne osiągnięcia są ilustracją tezy, że badania nad językami Afryki i nauczania tych języków w krajach Europy Wschodniej były uzależnione od sytuacji politycznej regionu i wynikających z niej zmian w bezpośrednich kontaktach z Afryką.

The paper deals with the history and current status of Africa studies relating to languages and cultures in academic structures of the Eastern Europe. It presents factors affecting the interest in African languages shared by countries without a colonial past and discusses the common processes of separating African studies from Oriental studies. Main focus is put on languages which have become subject of research and teaching in African studies, more commonly Amharic, Swahili, and Hausa. Main achievements and carriers of the prominent scholars are representative of the four European countries, namely Russia, Poland, Czech Republic and Hungary. The stages of institutional development of African studies, the changing trends in interest towards African studies are to support the statement that the attention to African languages was motivated by political situation in East European countries which has determined the direct contacts with Africa.