Status prawny polskiej mniejszości narodowej na Litwie w świetle prawa międzynarodowego

Współcześnie prawa człowieka, w tym prawa mniejszości narodowych, stanowią niekwestionowany fundament każdej istotnej kultury politycznej. Po II wojnie światowej procesy zarządzania w nowo powstałych oraz przywróconych demokracjach oparte zostały na zasadach równości, wolności, tolerancji, integracji i wzajemnego poszanowania. System ochrony praw człowieka, w tym praw przedstawicieli mniejszości narodowych, powiązano ze zbiorowym pokojem, bezpieczeństwem i dobrobytem. Ochrona osób należących do mniejszości narodowych jest zwykle obszarem wrażliwym dla państw. Chociaż ochrona mniejszości narodowych rozpoczęła się w czasach Ligi Narodów, po drugiej wojnie światowej społeczność międzynarodowa zaczęła przywracać ochronę tych osób przede wszystkim na podstawie powszechnych praw człowieka, przyjmując następnie specjalistyczne dokumenty, aby zagwarantować prawa tych osób. Niniejsza rozprawa stanowi całościowy przegląd problematyki sytuacji prawnej mniejszości narodowych na Litwie w kontekście międzynarodowych i ponadnarodowych standardów ich ochrony. W pracy dialektycznie opisuje jednak także przesłanki, interesy, dążenia i działania wspólnot mniejszościowych i ich reprezentantów. Starannie przeprowadzam rozróżnienie między poszczególnymi mniejszościowymi grupami narodowymi, pokazując jak różnią się uwarunkowania i status tych grup. Celem mojej pracy jest wykazanie, w jakiej mierze międzynarodowe i ponadnarodowe standardy ochrony praw mniejszości narodowych są realizowane na Litwie tak w sferze prawnej, jak i w aspekcie praktycznym.