Publicystyka muzyczna i twórczość kompozytorska Stefana Kisielewskiego w świetle jego poglądów estetycznych i założeń stylistyczno-warsztatowych

Przedmiotem pracy jest piśmiennictwo muzyczne oraz działalność kompozytorska Stefana Kisielewskiego. Są to dwie niezależne, ale zarazem komplementarne względem siebie fascynacje Kisielewskiego – muzyka. Zakres czasowy podjętych tutaj rozważań obejmuje lata 1931–1991. Pierwsza z tych dat jest rokiem debiutu Kisielewskiego jako krytyka muzycznego, rok 1991 to jednocześnie data premiery ostatniego utworu Kisiela – Koncertu fortepianowego, jak też rok śmierci jego twórcy. Pierwsza część rozprawy, poświęcona publicystyce, ma charakter monograficzny – przedstawia pełne spektrum zagadnień poruszanych w całej twórczości krytycznomuzycznej Kisiela. Część poświęcona działalności kompozytorskiej prezentuje analizy wybranych utworów, które wydają się najważniejsze, najbardziej reprezentatywne i charakterystyczne dla stylu i warsztatu Kisiela – kompozytora. Praca stawia pytanie o styl utworów Kisielewskiego i ich spójność z wyznawanymi przezeń poglądami estetycznymi, a także o wartość tej twórczości. Celem rozprawy jest także próba rozstrzygnięcia, która sfera działalności – pisarza muzycznego czy kompozytora – lepiej wytrzymała próbę czasu, a także – która z nich zajmowała ważniejsze miejsce w świadomości samego Kisielewskiego i mocniej determinowała jego postrzeganie siebie.

The dissertation depicts critical and compositional oeuvre of Stefan Kisielewski. Both these fields of his artistic work are independent but complementary fascinations of Kisielewski – musician. His activity spanned six decades – from 1931 (date of Kisielewski’s début as a musical critic) to 1991 (year of the première of his last piece – Piano Concerto – as well as the date of Kisiel’s death). The first part of the doctoral thesis is devoted to Kisielewski’s musical journalism and has a monographic character. It tries to portray the full range of the themes that drew his attention over the years. The second part which focuses on his activity as a composer presents the analyses of chosen compositions that seem to be most important, representative and specific for his own musical style. The aim of this thesis is to define the style of Stefan Kisielewski’s musical pieces and simultaneously to ask about the coherence between his compositions and aesthetic views. There is also some important question concerning the real and objective value of this creative activity. What is more, this dissertation’s intention is to point out which of the two areas of Kisielewski’s output – critical or compositional – has stood the test of time more successfully. Last but not least, the thesis’ goal is to demonstrate which of both analysed fields played more significant part for Kisielewski himself.