The Evolution of Indian Foreign Policy Towards the Indo-Pacific Region Since 2014

Niniejsze badanie analizuje ewolucję polityki zagranicznej Indii wobec regionu Indo-Pacyfiku od 2014 roku, czyli okresu kluczowego, charakteryzującego się zmieniającą się dynamiką geopolityczną oraz proaktywnym zaangażowaniem Indii. Początek ery Modiego, po wyraźnym zwycięstwie BJP, które zakończyło 10-letnie rządy sojuszu UPA, przyniósł zmianę w polityce zagranicznej. Pod przywództwem premiera Narendry Modiego Indie przyjęły bardziej proaktywną i strategiczną strategię zaangażowania w regionie Indo-Pacyfiku. Znaczenie tego tematu wynika z odpowiedzi Indii na rosnącą potęgę Chin oraz ich aspiracji do odegrania większej roli w sprawach regionalnych i globalnych. Region Indo-Pacyfiku stanowi kluczowy obszar dla interesów gospodarczych i bezpieczeństwa Indii, będąc bramą do głównych globalnych szlaków handlowych oraz partnerstw. Początek tej zmiany jest istotny, ponieważ odzwierciedla przejście Indii od tradycyjnie ostrożnego podejścia do bardziej asertywnych ram polityki zagranicznej, napędzanych kombinacją czynników polityki krajowej i międzynarodowych wydarzeń, w tym wzrostem znaczenia strategicznych sojuszy, takich jak Quad. Celem tego badania jest zbadanie kluczowych instrumentów stosowanych przez Indie w kształtowaniu polityki zagranicznej wobec Indo-Pacyfiku, takich jak współpraca gospodarcza, inicjatywy w zakresie bezpieczeństwa morskiego oraz partnerstwa obronne. Praca ma na celu odkrycie motywacji stojących za proaktywnym podejściem Indii oraz ocenę jego konsekwencji dla przywództwa regionalnego i pozycji Indii na arenie globalnej. Hipoteza zakłada, że od 2014 roku zintensyfikowane zaangażowanie Indii w region Indo-Pacyfiku, realizowane za pomocą różnych strategicznych narzędzi, znacząco wzmocniło ich wpływy polityczne i pozycję bezpieczeństwa w regionie. Metodologia opiera się na jakościowej analizie literatury naukowej, dokumentów politycznych oraz strategicznych ram, aby stworzyć kompleksowe zrozumienie ewolucji polityki zagranicznej Indii. Chociaż badanie to odnosi się do szerszego kontekstu podejścia Indii do Indo-Pacyfiku, uznaje również, że niektóre aspekty mogą pozostać niedostatecznie zbadane ze względu na złożoność i dynamicznie zmieniający się charakter stosunków międzynarodowych.

This research investigates the evolution of Indian foreign policy towards the Indo-Pacific region since 2014, a critical period marked by shifting geopolitical dynamics and India's proactive engagement. The beginning of the Modi era, following the BJP’s clear victory after 10 years, which ended the rule of the UPA alliance, marked a shift in foreign policy. Under Prime Minister Narendra Modi’s leadership, India adopted a more proactive and strategic approach to its engagement in the Indo-Pacific. The importance of this topic lies in India's strategic response to the growing influence of China and its aspirations for a larger role in regional and global affairs. The Indo-Pacific region serves as a vital arena for India's economic and security interests, acting as a gateway to key global trade routes and partnerships. The onset of this shift is significant as it reflects India’s transition from a traditionally cautious approach to a more assertive foreign policy framework, driven by a combination of domestic political factors and international developments, including the rise of strategic alliances like the Quad. The focus of this study is to explore the key instruments employed by India to navigate its foreign policy in the Indo-Pacific, such as economic cooperation, maritime security initiatives, and defense partnerships. This paper aims to uncover the motivations behind India’s proactive stance, assessing the implications for its regional leadership and global standing. The hypothesis posits that since 2014, India’s intensified involvement in the Indo-Pacific, through various strategic instruments, has significantly enhanced its political influence and security posture in the region. The methodology involves qualitative analysis of scholarly works, policy documents, and strategic frameworks to construct a comprehensive understanding of India’s foreign policy evolution. While this research addresses the broader context of India's approach to the Indo-Pacific, it acknowledges that some aspects may remain underexplored due to the complexity and rapidly evolving nature of international relations.