Konkultura. Wymiary uczestnictwa w kulturze młodych imigrantów z Ukrainy w Polsce

Książka daje unikatowy wgląd w paralelne praktyki kulturowe ukraińskich studentów i studentek mieszkających w Warszawie: jednoczesne uczestnictwo w polskiej kulturze wysokiej i ukraińskiej kulturze popularnej. Zdiagnozowanie paralelności owych praktyk (tj. konkultury) pozwala na uchwycenie złożonej relacji pomiędzy uczestnictwem w kulturze a procesem akulturacji i integracji, czyli akulturacji bez integracji i integracji przy separacji. (...) Proponowane pojęcie konkultury otwiera nowe ciekawe horyzonty interpretacyjne w badaniach nad uczestnictwem w kulturze w warunkach migracji. Zarówno same badania, jak i efekty ustaleń teoretycznych mają u podstaw podejście interdyscyplinarne, w którym łączą się doświadczenia socjologii, kulturoznawstwa i pedagogiki. Jest to niewątpliwy atut tej książki (…). Istotną zaletą zaproponowanego w niej terminu „konkultura” jest zwrócenie uwagi na szczególne usytuowanie kultury migranckiej w kraju przyjmującym. Kultura ta ciąży niekiedy ku gettoizacji, ale nosi też znamiona daleko posuniętej płynności, tymczasowości. Z drugiej strony wprowadzenie nowego terminu daje impuls do dyskusji o zmieniających się relacjach między migrantami a ich kulturowym (społeczno-kulturowym) otoczeniem w kraju przyjmującym. Ważne wydaje się też w tym kontekście wykorzystanie koncepcji skryptu kulturowego, użytecznej zwłaszcza w badaniach różnic międzykulturowych.