Pióro kontra flamaster, czyli aktywiści kontra establishment. Przypadek Angoli

Niniejszy artykuł przedstawia pokojową działalność opozycji w Angoli w czasie ostatniej kadencji rządów byłego prezydenta kraju, José Eduarda dos Santos. Kroki podejmowane przez opozycyjnych aktywistów, intelektualistów i artystów (m.in. Luaty Beirão, Rafael Marques, Domingos da Cruz, Sérgio Piçarra) wskazują na zróżnicowane sposoby wyrażania pokojowego sprzeciwu wobec działań establishmentu. Aby je ukazać, sięgam po metaforę „pióro kontra flamaster” (zaczerpniętą z komiksu Szarloty Pawel z 1989 roku), która umożliwia obrazowe uwypuklenie różnic między stronami konfliktu i lepsze ich zrozumienie. Celem artykułu jest zatem przeciwstawienie przemyślanego oporu wyrażanego przez opozycję piórem, nieudolnej, propagandowej „flamastrowej bazgraninie” rządu.

This article presents peaceful activities of the opposition in Angola during the last now ex-president’s José Eduardo dos Santos term of office. Steps taken by activists, intellectuals and artists (for example Luaty Bierão, Rafael Marques, Domingos da Cruz, Sérgio Piçarra) show a variety of non-violence and diversified ways of opposing and questioning establishment’s actions. The aim of this article is to confront a thoughtful resistance written by the opposition with a pen, with a clumsy felt-tip pen scrawlings by the government. Reaching out for a comic book based metaphor “pen against felt-tip-pen”, it is possible to accentuate differences between quarrelling parts and to better understand them.