Ekfraza ruiny w „Królu Zamczyska” i „Zamku kaniowskim” Seweryna Goszczyńskiego

Praca licencjacka analizuje użycie ekfrazy w twórczości Seweryna Goszczyńskiego, koncentrując się na opisach ruin zamków. Goszczyński jako czołowy przedstawiciel szkoły ukraińskiej, wykorzystuje je, by zilustrować swoją wizję historii, natury i tego, jak kategorie te łączą się z tym, co narodowe. Ekfraza, czyli szczegółowy opis dzieła sztuki, w literaturze romantycznej ma głębsze znaczenie niż tylko wierne odwzorowanie rzeczywistości. W utworach Goszczyńskiego, takich jak Król zamczyska i Zamek kaniowski, ekfraza pełni funkcję nośnika emocji, wspomnień i tożsamości narodowej. Opisując zamki i krajobrazy, autor buduje tło fabularne oraz przekazuje wartości i idee, które były dla niego istotne. W Królu zamczyska oraz Zamku kaniowskim zamek i ruiny są kluczowymi elementami narracji. Nie są one jedynie miejscami akcji, lecz pełnoprawnymi bohaterami utworów. Ruiny zamków, będące świadkami dawnych wydarzeń, symbolizują przeszłość pełną tragedii i heroizmu. Goszczyński opisuje te miejsca z niezwykłą szczegółowością, ukazując ich tajemniczość i grozę, co jest typowe dla romantycznego gotycyzmu. Krajobraz w utworach Goszczyńskiego nie jest tylko tłem wydarzeń, ale pełni funkcję symboliczną. Opisy stepów Ukrainy, pełnych bezkresnych przestrzeni, tworzą atmosferę romantycznej grozy i podkreślają związek człowieka z naturą i historią. Autor ukazuje, jak przeszłość przenika teraźniejszość, a natura staje się medium pamięci kulturowej. Goszczyński, poprzez wybór miejsc akcji swoich utworów, podkreśla znaczenie lokalnych legend i historii. Zamek kaniowski, pełen opowiadań ludowych, staje się symbolem narodowej tożsamości i przeszłości. Autor, związany biograficznie z tymi terenami, wybiera te miejsca, by ukazać ich bogatą i bolesną przeszłość. Ruiny zamku i opisy krajobrazów stają się narzędziem do przekazania głębszych znaczeń i wartości. Praca licencjacka ukazuje, jak Seweryn Goszczyński wykorzystuje ekfrazę do tworzenia symbolicznych opisów zamków i krajobrazów, które odgrywają kluczową rolę w jego literaturze. Poprzez szczegółowe opisy zamków i krajobrazów, autor przenosi czytelnika w świat, gdzie przeszłość przenika teraźniejszość, a ruiny stają się świadkami dawnych wydarzeń. Krajobraz buduje tło fabularne i podkreśla związek człowieka z naturą i historią. Jednocześnie Goszczyński pokazuje, jak ważne jest zachowanie pamięci o przeszłości i jak historia wpływa na teraźniejszość, która kształtuje tożsamość narodową.