Active participation of Developing Countries in United Nations peacekeeping operations: cases comparison of India, Pakistan, Nepal and Bangladesh

Organizacja Narodów Zjednoczonych jest organizacją międzynarodową, która zobowiązana jest do zachowania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, rozwijania przyjaznych stosunków między narodami oraz promowania rozwoju społecznego i praw człowieka. W celu opanowywania i rozwiązywaniu konfliktów zbrojnych, ustanowiła technikę zwaną operacjami utrzymywaniem pokoju. Pierwszą operacją pokojową była Organizacji Nadzoru Rozejmowego ONZ (UNTSO), powołana w 1948 roku. Od początku personel operacji pokojowych ONZ dostarczały państwa członkowskie. Wraz z końcem zimnej wojny znacznie wzrosły udziały państw rozwijających się jako kontrybutorów operacje pokojowe. Badanie ma na celu opisanie i wyjaśnienie wysiłków krajów rozwijających się na rzecz zarządzaniu międzypaństwowymi i wewnętrznymi sporami poprzez operacje pokojowe. Skupiając się na metodzie porównawczej, badanie identyfikuje motywacje aktywnego udziału Indii, Pakistanu, Bangladeszu i Nepalu w operacjach pokojowych ONZ. Ponadto określa uwarunkowania wewnętrzne i międzynarodowe udziału w operacjach pokojowych badanych państw. Ponadto próbuje także zbadać charakter i zakres ich zaangażowania w operacje pokojowe ONZ. Badanie obejmuje lata 1948 - 2018 . Badania potwierdziły, że udział tych czterech państw Azji Południowej był służył realizacji ich licznych interesów. Misje pokojowe ONZ stały się dogodnym, racjonalnym i praktycznym działaniem dla osiągania narodowych celów. Starają się utrzymać swój status w misjach pokojowych ONZ, ponieważ jest to dla nich niezwykle korzystne. Korzystając z dobrej reputacji, jaką daje uczestnictwo w operacjach, mogą realizować swoje narodowe interesy. Badania pokazują również, że warunki krajowe i międzynarodowe wpływały na udział tych czterech krajów w operacjach pokojowych ONZ. Wskazują, że udział w operacjach był wyższy, gdy warunki krajowe i międzynarodowe były sprzyjające , natomiast gdy były niekorzystne, zaangażowanie w operacje słabło.

The United Nations is an international organization that is committed to preserving international peace and security, developing friendly relations among nations, and promoting social process and human rights. To help control and resolve armed conflict, the United Nations established a technique called peacekeeping. A new global security dynamic began with the approval of the first UN peacekeeping mission, the UN Truce Supervision Organization (UNTSO) in 1948. From the beginning of the UN peacekeeping operations, member states of the UN have been contributing peacekeepers. With the end of the Cold War, the contributions of the developing countries in UN peacekeeping operations have increased significantly. The research aims to find, understand, and explain the efforts of developing countries in managing interstate and intrastate disputes through peacekeeping operations. With the focus on a comparative study, the research also describes the multiple motivations behind the active participation of India, Pakistan, Bangladesh, and Nepal in United Nations peacekeeping operations. Furthermore, domestic and international conditions and their impact on the participation in UN peacekeeping operations is another essential part of the research. Moreover, it also attempts to examine shape, scope, and extent of involving in UN peacekeeping operations. The study covers the period from 1948 to 2018. This research confirmed that the participation of these four South Asian countries influenced by multi-dimensional interests. All these four countries are actively participating in UN peacekeeping because they want to achieve their goals and objectives. UN peacekeeping had become a convenient, rational, and practical activity for these countries to achieve their goals. These four states try to maintain their status in UN peacekeeping as it is incredibly beneficial to them. While enjoying a favourable reputation as peacekeepers, they can pursue their national interests. Furthermore, it is observed that the domestic and international conditions have impacted the participation of these four countries in UN peacekeeping operations. It shows that their contribution is higher when domestic and international conditions are in their favour, and it is at a slow pace when encountered with unfavourable circumstances.