Rahayu Supanggah i kreasi baru

Rahayu Supanggah – indonezyjski kompozytor międzynarodowej sławy, mistrz form tradycyjnych oraz jeden z pionierów eksperymentalnej muzyki indonezyjskiej – w swoich kompozycjach łączy, twórczo przetwarza i rozwija wielorakie jawajskie tradycje, wykorzystując innowacyjne techniki kompozycyjne i wykonawcze. Artykuł rozpoczyna się charakterystyką komposisi baru – nowych kompozycji na gamelan – oraz analizą kompozycji Supanggah Gambuh (1979). Dalsze części zawierają omówienie muzyki napisanej przez Supanggah do dwóch dzieł scenicznych. Pierwsze z nich to I La Galigo – międzynarodowa produkcja w reżyserii Roberta Wilsona, zbudowana na kanwie Manuskryptów Galigo (Sureq Galigo) – epickiego poematu indonezyjskiego ludu Bugisów z Południowej Sulawesi. Muzyka w I La Galigo po mistrzowsku łączy dźwięki Południowej Sulawesi (te „archaiczne” – sprzed pojawienia się islamu w XVII wieku – oraz te współcześnie funkcjonujące) z dźwiękami z innych miejsc Indonezji i świata. W jej tworzeniu uczestniczyli również muzycy z Sulawesi. Drugie dzieło to muzyka do filmu Opera Jawa w reżyserii znanego indonezyjskiego twórcy Garina Nugroho. Zarówno film, jak i muzyka do niego są silnie związane z jawajskimi i balijskimi sztukami performatywnymi. Muzyka wykorzystuje liczne tradycyjne elementy i gatunki, pojawiają się w niej również instrumenty spoza gamelanu, bardzo ważną rolę pełni także komponent wokalny.