Ewolucja prawa pracy w Polsce w XX wieku - analiza zmian

Celem niniejszej pracy jest poddanie szczegółowej analizie zagadnienia jakim była ewolucja polskiego prawa pracy. Już samo pojęcie ewolucji, wskazuje nam, że jest to proces przeobrażeń, przechodzenia, od stanów pierwotnych do stanów bardziej złożonych. Dla zrozumienia przeobrażeń które zachodziły w kontekście polskiego prawa pracy, w pierwszej kolejności niezbędnym było przedstawienie ogólnego rysu historycznego tej gałęzi prawa. Jeśli chodzi zaś o właściwą już pracy tematykę, to rozwój prawa pracy w Polsce rozpoczyna się począwszy od 1918 r. co immanentnie związane jest z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Podobnie jak w przypadku światowych przeobrażeń, polskie prawo pracy przebyło długą i mocną niejednolitą drogę. Wynikało to przede wszystkim z faktu, że prawo pracy w swej istocie w sposób nieoderwalny związane jest, z istniejącymi w zależności od miejsca i czasu warunkami społeczno-gospodarczymi. A te w kraju dotkniętym skutkami rozbiorów, a w latach późniejszych skutkami znalezienia się w Radzieckiej strefie wpływów były mocno niejednolite, co bezpośrednio przełożyło się na kształt samego prawa pracy. Polskie prawo pracy możemy podzielić na kilka głównych podokresów, które różniły się od siebie przede wszystkim sposobem postrzegania pracy i podejściem do jej regulowania. Niezależnie jednak, od tego jaki wymiar aktualnie przybierało, to niezmiennie od zarania dziejów prawu temu przyświecał, jeden nadrzędny cel, jakim była ochrona ludzi pracy. Ewolucja tego prawa nie zakończyła się na przyjętej na potrzeby mojej pracy dacie, gdyż proces ten jest procesem ciągłym. Istnieje on i będzie istnieć tak długo jak istnieć będzie praca, dostosowując się - tak ja to robiło w przeszłości - do aktualnych realiów, aby jak najlepiej pełnić swą funkcję, wobec i dla pracowników.