Siła zbrojna w kulturze strategicznej Stanów Zjednoczonych po zakończeniu zimnej wojny (ciągłość i zmiana)

Zamachy terrorystyczne z 11 września 2001 r., otworzyły szeroko zakrojoną debatę na temat właściwego kursu, jaki powinny obrać Stany Zjednoczone w polityce zagranicznej i obronnej, jak również strategii bezpieczeństwa narodowego. Niektórzy krytycy strategii administracji G. W. Busha oskarżali ją o sięganie po szkodliwy, z punktu widzenia prestiżu USA, unilateralizm. Według nich, administracja Busha odwróciła się z od tradycyjnej, powszechnie akceptowanej, a nawet podziwianej amerykańskiej liberalnej polityki zagranicznej. Fala niekończącej się krytyki wobec tej administracji wynikała z błędnej interpretacji tradycyjnej polityki zagranicznej oraz amerykańskiego multilateralizmu. Główna teza rozprawy zakłada, że wbrew wszechobecnej retoryce wskazującej na radykalną zmianę kultury strategicznej Stanów Zjednoczonych w czasie prezydentury George’a Walkera Busha, USA po zakończeniu zimnej wojny niezmiennie były mocarstwem nastawionym ofensywnie, ich kulturę strategiczną ukształtowaną pod wpływem uwarunkowań zewnętrznych oraz presji międzynarodowej, charakteryzowała stabilność.Autor ma nadzieję, że ta rozprawa pozwoli obalić mit, zgodnie z którym zamachy z 11 września były impulsem do dokonania wolty w strategii bezpieczeństwa USA i odejścia od tradycyjnej amerykańskiej kultury strategicznej. W rzeczywistości polityka zagraniczna prowadzona przez Busha po tych zamachach znajdowała się pod silnym wpływem liberalnego internacjonalizmu. Sytuowała się ona w ramach głównego nurtu tradycji amerykańskiego liberalizmu.Celem pracy doktorskiej jest analiza ewolucji roli siły zbrojnej w kulturze strategicznej Stanów Zjednoczonych po zimnej wojnie. Jednocześnie autor starał się przeanalizować związki pomiędzy wymiarem deklaratywnym a operacyjnym kultury strategicznej USA. Rozprawa została podzielona na cztery rozdziały. Rozdział I jest poświęcony analizie „teorii” kultury strategicznej. Celem tej części jest stworzenie podstawy teoretycznej lub raczej wstępu do dalszej analizy na temat ciągłości i zmiany kultury strategicznej USA po zimnej wojnie. Kolejne rozdziały są poświęcone kulturze strategicznej USA. W rozdziale II autor analizuje uwarunkowania kultury strategicznej USA. Stara się przedstawić wpływ na kształt kultury strategicznej USA, wyjątkowych warunków geostrategicznych, doświadczeń historycznych, koncepcji politycznych oraz amerykańskiego stylu życia. Przedmiotem trzeciego rozdziału są strategiczne i doktrynalne przejawy kultury strategicznego Stanów Zjednoczonych. Celem autora jest identyfikacja i analiza wpływu doświadczeń w ostatnich – prowadzonych po zakończeniu zimnej wojny – konfliktów zbrojnych, zmian w środowisku międzynarodowym i unikalnych czynników, zapisów Strategii Bezpieczeństwa Narodowego USA, doktryn wojskowych oraz refleksji teoretycznej na sposób prowadzenia działań wojennych przez USA. W ostatnim – IV rozdziale podjęto kwestię operacyjnego wymiaru amerykańskiej kultury strategicznej. Autor stara się przeanalizować w nim ewolucję użycia siły po zimnej wojny, zarówno w wymiarze bezpośrednim (konflikty zbrojne) jak i pośrednim (obecność wojskowa, bazy wojskowe na całym świecie i ćwiczenia wojskowe).

Since the terrorist attacks of September (11th) 2001, a wide-ranging debate regarding the appropriate course of American foreign and defence policy as well as national security strategy has opened up. Some critics of the Bush administration’s national strategy accused (the) Republican administration of a disastrous unilateral approach. According to them, the Bush administration has turned back from its long-standing and widely respected or even admirable traditional American liberal internationalism in foreign affairs. The wave of never ending criticism misinterprets foreign policy of the administration as well as American liberal multilateral tradition.The main thesis of the dissertation assumes that in spite of pervasive rhetoric concerns a radical change of American strategic culture during the George Walker Bush presidency tenures, The United States, after the Cold War, was an offensively-oriented superpower with fairly stable strategic culture formed under the influence of international pressure and a number of unique internal determinants.The author hopes that this dissertation will refute the myth according to which 9/11 was the impulse to make a volte in U.S. security strategy and move away from traditional American strategic culture. In practice, Bush’s foreign policy since 9/11 has been heavily influenced by liberal internationalism. The foreign policy of the Republican administration (was) well within mainstream American tradition of liberalism.This aim of the Ph. D. dissertation is to analyse the evolution of the role of military force in American strategic culture after the Cold War. Simultaneously, the author attempted to analyse links between declarative and operational dimensions of U.S. strategic culture.The dissertation is divided into four parts. Chapter I analyses the “theory” of strategic culture. The aim of this part is to provide an essential theoretical framework or rather an introduction to further analysis concerning the continuity and change of U.S. strategic culture after the Cold War. The following chapters strictly adhere to the subject of U.S. strategic culture. In chapter II the author tries to analyse context of U.S. strategic culture. The author attempts to outline the impact on the shape U.S. strategic culture of American, unique geostrategic conditions, historic experience, U.S. political thought and system and (the) American way of life. The subject of the third chapter will be the strategic and doctrinal manifestations of strategic culture of the United States. The aim of the author is to identify and analyse how experience of current Post-Cold War era armed conflicts, changes in the international environment and the unique factors depicted in the previous section shape U.S. National Security Strategy, military doctrines and theoretical reflections on the American way of war. In the last –chapter IV discusses the operational dimension of American strategic culture. The author tries to analyse the evolution of the use of force after the Cold War, both in terms of direct armed conflicts and indirect military presence inter alia military bases located around the world and military exercises.