System kancelaryjny i archiwalny komisji rządowych Królestwa Polskiego w latach 1815-1867

Celem pracy jest analiza systemu kancelaryjnego i archiwalnego w komisjach rządowych Królestwa Polskiego w latach 1815-1867. Pozostaje ona w ścisłym kontekście z ustrojem i organizacją komisji rządowych oraz zatrudnionymi w nich urzędnikami. Obiektem zainteresowań są wszystkie komórki zaplecza urzędowego komisji rządowych, a więc sekretariat, biuro dziennika głównego, biuro ekspedycji, biuro informacji, kancelaria ogólna oraz registratura i archiwum. Analiza ich działania pokaże jaki wpływ miały one na czynności kancelaryjne i archiwalne. Czynności kancelaryjne sprowadzały się do 1. przyjmowania, rejestracji i znakowania pism wpływających do urzędu oraz przydzielania ich referentom 2. sporządzania czystopisów odpowiedzi 3. przygotowania, rejestracji i znakowania pism wychodzących na zewnątrz (własnych i odpowiedzi na wpływy) 4. przygotowywania pomocy kancelaryjno-ewidencyjnych. Czynności archiwalne zaś sprowadzały się do 1. łączenia pism z w akta spraw 2. nadawania im określonego układu (wg struktury organizacyjnej urzędu lub rzeczowego) 3. formowania teczek 4. przechowywania, porządkowania, selekcjonowania akt 5. wypożyczania akt 6. przygotowywania pomocy archiwalnych. Czynności te spełniały funkcje sensu stricto aktotwórcze. Miały one bezpośredni wpływ na postać akt. Analiza systemów pozwoli też na prześledzenie, czy miały one wpływ na rozwój form organizacyjnych kancelarii, mechanizm jej funkcjonowania, skład personalny czy wreszcie produkcję aktową. Zakres chronologiczny pracy obejmuje lata 1815-1867. Rok 1815 to rok ustanowienia Królestwa Polskiego, nadania Konstytucji, a także kontynuacji prowadzenia kancelarii akt spraw (zapoczątkowanej w Księstwie Warszawskim). Rok 1867 to wprowadzenie wraz z reformą administracyjną rosyjskiego systemu kancelaryjnego do administracji Królestwa Polskiego.