Na styku dwóch światów: czytelnik wobec allotopii w „Perfekcyjnej niedoskonałości” Jacka Dukaja

Praca jest poświęcona analizie powieści fantastycznonaukowej Jacka Dukaja pt. Perfekcyjna niedoskonałość z wykorzystaniem współczesnej teorii narracji. Światotwórstwo w literaturze jest możliwe dzięki kreacyjnej funkcji języka. Innowacje językowe nazywają elementy wchodzące w skład fikcyjnej rzeczywistości. Pisarz za pomocą neologizmów nie tylko oddaje wielowarstwowość wykreowanego przez siebie świata, ale również angażuje czytelnika do aktywnego udziału w odkrywaniu kolejnych warstw znaczeniowych i nabywania kompetencji ksenoencyklopedycznej. Autorka skupia się na analizie specyficznego języka powieści oraz na tym, jak wpływa on na recepcję dzieła. Dukaj, korzystając z różnych strategii literackich, nie tylko wywołuje u odbiorcy poczucie poznawczego wyobcowania, ale również kreuje wysoce wiarygodny obraz fikcyjnego uniwersum. Allotopia jest szczególnym rodzajem świata narracji (storyworld), który znacząco różni się od naszej rzeczywistości. Narracja osadzona w allotopijnym świecie rzuca czytelnikowi szereg wyzwań, jednocześnie otwiera przed nim nowe możliwości interpretacyjne.