Głuchota jako problem moralny: niepełnosprawność czy odrębność językowa?

Głuchota jako problem moralny – niepełnosprawność czy odrębność językowa? Praca stanowi naukową próbę przeanalizowania dylematów moralnych związanych z niepełnosprawnością, w szczególności z głuchotą. Celem rozprawy jest wskazanie tych problemów i zajęcie stanowiska w kluczowej kwestii: czy osoby głuche są niepełnosprawne, czy stanowią raczej mniejszość językową i kulturową. Na wstępie, poza definicją głuchoty i oceną skali zjawiska, omówiono różne rodzaje głuchoty oraz jej skutki. Opisano język migowy oraz spojrzenie na głuchotę i społeczność osób głuchych w perspektywie historycznej. Następnie poddano analizie koncepcję niepełnosprawności, przedstawiając jej ewolucję, zaprezentowano różne modele niepełnosprawności oraz wskazano konsekwencje przyjęcia tych modeli. Kolejna część pracy stanowi próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy osoby głuche są niepełnosprawne. Porusza kwestie związane z definicją głuchoty oraz postrzeganiem głuchoty zależnie od jej występowania w rodzinie. Rozważania obejmują także zagadnienia prokreacyjne mające związek z głuchotą, w tym chęć posiadania głuchego dziecka, zagadnienie postrzegania osób głuchych przez słyszącą większość oraz stereotypy i mity dotyczące osób głuchych. W pracy została ponadto omówiona koncepcja, według której osoby głuche stanowią mniejszość językową i kulturową, przeanalizowana kultura Głuchych i jej symbolika, jak również wskazane problemy moralne związane z pojawieniem się nowych technologii umożliwiających leczenie głuchoty, takich jak implanty ślimakowe i terapie genowe. Podsumowanie pracy stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy głusi mogą być traktowani jak mniejszość kulturowa. Rozprawa kończy się dyskusją prezentującą różne koncepcje dotyczące postępowania wobec głuchoty i kultury Głuchych – rozwój kultury Głuchych, leczenie i eliminowanie głuchoty oraz integracja osób głuchych ze słyszącymi.