Tabu tatuażu w Japonii

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie problematyki tatuażu w kontekście tabu jako zakazu kulturowego. Chociaż na świecie zawód japońskiego tatuażysty jest podziwiany, to w Japonii nadal budzi on negatywne skojarzenia. Co więcej, osoby posiadające tatuaże są narażone na dyskryminację. Praca składa się ze wstępu, czterech rozdziałów i zakończenia. W pierwszym rozdziale opisana jest charakterystyka rzeczy poddanych tabuizacji, na przykład związki z religią. Znajduje się w nim także definicja słowa „tabu” w języku japońskim oraz inne przykłady tego typu zakazów w Japonii. W drugim rozdziale przywołana jest historia japońskiego tatuażu od czasów najdawniejszych do okupacji amerykańskiej. Przybliżone są w nim różne zastosowania tatuażu oraz niezmienny, negatywny stosunek władzy do tej formy modyfikacji ciała. W trzecim rozdziale przedstawione są dwie grupy, rdzenna ludność Japonii Ajnowie oraz japońska organizacja przestępcza Yakuza, których częścią kultury są tatuaże, a których członkowie uważani są za osoby nie pasujące do życia w społeczeństwie. Czwarty rozdział stanowi opis pozycji tatuażu we współczesnym japońskim społeczeństwie. Przedstawiony jest proces tatuażysty Masudy Taiki (1988-), który tatuował bez licencji medycznej, wymaganej w Japonii od 2001 do 2020 roku. W rozdziale znajduje się także analiza ankiety z 2021 roku oddającej stosunek Japończyków do tatuażu.