Metaforyka hotaru – świetlika w w japońskiej kulturze dworskiej

Tematem tekstu jest hotaru, czyli świetlik i jego metaforyka w kulturze dworskiej okresu Heian (VIII-XII w.). Świetlik należący do rzędu chrząszczy odznacza się zdolnością do bioluminescencji, a dorosłe owady rozświetlają letnie noce od połowy czerwca do lipca. W Japonii żyje ponad trzydzieści gatunków świetlika, z czego najpopularniejsze są dwie odmiany, noszące niezwykle poetyckie nazwy, a mianowicie: genjibotaru (świetlik Genji) i heikebotaru (świetlik Heike) czy himebotaru (świetlik księżniczka). Świetlik bardzo szybko został dostrzeżony przez arystokratów stając się jednym ze stałych elementów ich wyrafinowanej kultury określanej mianem miyabi (elegancja dworska). Pojawia się w wielu utworach literatury dworskiej, między innymi w Ise monogatari (Opowieściach z Ise, X w.), Genji monogatari (Opowieść o księciu Genjim, 1008) czy antologii poetyckiej Kokinwakashū (Zbiór wierszy dawnych i dzisiejszych, 905) symbolizując porę letnią, duszę i wnętrze człowieka, jak również miłość i namiętność.