Reportaż literacki jako zapis świadectwa na przykładzie autorskiego artykułu.

Autor pracy w pierwszym rozdziale stara się przybliżyć teorię reportażu prasowego na podstawie literatury przedmiotu, powołując się, między innymi, na prace Krzysztofa Kąkolewskiego i Mariusza Szczygła. W tymże rozdziale prześledzono historię i rozwój reportażu w Polsce, poszukując także jego definicji. Szczególną uwagę zwrócono na rozważania na temat współczesnych szkół polskiego reportażu, gdzie wyróżnić należy środowisko reporterów Gazety Wyborczej, Polską Szkołę Reportażu Mariusza Szczygła, Laboratorium Reportażu Marka Millera i specjalizację dokumentalistyczną na dziennikarstwie Uniwersytetu Warszawskiego. Autor uznał za istotne wskazać różne podejścia do zagadnienia prawdy w reportażu, wyliczyć kontrowersje z tego wynikające i zarysować najpopularniejsze strategie narracyjne w tekstach reporterskich. Drugi rozdział jest analizą własnych tekstów, których osią są świadectwa bohaterów. Jest to przede wszystkim zapis procesu tworzenia tego typu reportażu, z uwzględnieniem założeń i oczekiwań, pracy z bohaterami oraz z samym tekstem. Dla pełnego zobrazowania opisywanej problematyki, autor zdecydował się w trzecim rozdziale załączyć dwa własne teksty reporterskie. W każdym z nich sposób narracji oparty na zapisie świadectwa jest realizowany w inny sposób. Pierwszy tekst zawiera przede wszystkim narrację trzecioosobową z perspektywy wszystkowiedzącego narratora. Trzonem opowieści jest świadectwo jednej tylko bohaterki, przetworzone na krótki reportaż literacki. Natomiast w drugim dominuje narracja pierwszoosobowa opowiadana z punktu widzenia samego autora, a oparta na wypowiedziach wielu bohaterów. W tekście występuje także fragment oparty na wielogłosie reporterskim.

The author of the paper in the first chapter tries to introduce the theory of press reportage on the basis of the literature on the subject, citing, among others, the works of Krzysztof Kąkolewski and Mariusz Szczygiel. The chapter traces the history and development of reportage in Poland, also seeking its definition. Particular attention was paid to the consideration of contemporary schools of Polish reportage, where the circle of reporters of Gazeta Wyborcza, Mariusz Szczygiel's Polish School of Reportage, Marek Miller's Laboratory of Reportage and the documentary specialization in journalism at Warsaw University were singled out. The author thought it important to point out the different approaches to the issue of truth in reportage, enumerate the controversies arising from this, and outline the most popular narrative strategies in reporter's texts. The second chapter is an analysis of the author's own texts, the axis of which is the testimony of the protagonists. It is primarily a record of the process of creating this type of reportage, including assumptions and expectations, working with characters and the text itself. To fully illustrate the issues described, the author decided to include two of his own reporter texts in the third chapter. In each of them the method of narration based on the record of testimony is implemented in a different way. The first text primarily contains third-person narration from the perspective of an omniscient narrator. The core of the story is the testimony of only one heroine, transformed into a short literary report. In contrast, the second is dominated by a first-person narrative told from the point of view of the author himself, and based on the statements of multiple characters. There is also a passage based on the reporter's polyphony in the text.