Wpływ ENSO na częstość sztormów na Morzu Ochockim w latach 1951-2020

Celem pracy było określenie częstości sztormów na Morzu Ochockim i określenie wpływu ENSO (ang. El Niño Southern Oscilation) na częstość sztormów na Morzu Ochockim. W pracy wykorzystano dane gridowe o prędkości wiatru na wysokości 10 m zaczerpnięte z reanaliz NCEP/NCAR i wskaźnik SOI (ang. South Oscilation Index). Po opisaniu metod badań przedstawiono charakterystykę fizycznogeograficzną Morza Ochockiego, uwzględniającą położenie, warunki klimatyczne i hydrologiczne panujące na badanym akwenie, i faunę występującą w Morzu Ochockim. Następnie przedstawiono mechanizm funkcjonowania ENSO i związane z nią telekoneksje, ze szczególnym uwzględnieniem północnego Pacyfiku. W kolejnej części przedstawiono wyniki badań. Wykazano, że sztormy na Morzu Ochockim występują stosunkowo często (średnio 68 dni ze sztormem rocznie), głównie w chłodnej porze roku (X-III) i znacznie rzadziej występują w północnej części akwenu. Wykazano także niewielki związek ENSO ze sztormami na badanym obszarze. Następnie w oparciu o zgromadzoną literaturę przeprowadzono dyskusję wyników i przedstawiono możliwe mechanizmy wpływające na związek ENSO ze sztormami na badanym akwenie. Największy wpływ na zmienność sztormów może mieć blokada wyżowa, często występująca nad północną częścią Morza Ochockiego.